Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Τύρναβο του Νομού Λάρισας. Σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στη Θεσσαλονίκη και για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως εργολάβος δημόσιων έργων στη Λάρισα. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στο Μεταξοχώρι Αγιάς στη Λάρισα, όπου και διατηρεί δικό του στούντιο ηχογραφήσεων και εταιρία παραγωγής.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου εμφανίζεται για πρώτη φορά στα μουσικά δρώμενα το 1982, συμμετέχοντας στο διαγωνισμό Μουσικοί Αγώνες Κέρκυρας που διοργάνωνε ο Μάνος Χατζιδάκις. Δυο χρόνια μετά τον συναντάμε στο δίσκο «Διαίρεση» του συνονόματού του, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, όπου υπογράφει τους στίχους των τραγουδιών «Λεγεωνάριος» και «Μαύρος Γάτος».
Την άνοιξη του 1993 κυκλοφορεί ο πρώτος του προσωπικός δίσκος, «Αγία Νοσταλγία», σε παραγωγή Νίκου Παπάζογλου. Δύο χρόνια μετά κυκλοφορεί το album «Στην Ανδρομέδα Και Στη Γη» με τη συμμετοχή του Σωκράτη Μάλαμα και της Μελίνας Κανά. Ακολουθεί το 1996 «Της αγάπης γερακάρης», με κύρια ερμηνεύτρια τη Μελίνα Κανά. Τον Οκτώβριο του 1998 κυκλοφορούν τα «Λάφυρα», που είναι o καρπός της συνεργασίας του με το συγκρότημα Ashkhabad, από το Τουρκμενιστάν, με την Μελίνα Κανά για άλλη μια φορά στο τραγούδι. Ακολουθεί ο «Βραχνός Προφήτης», το 2000, με τη σύμπραξη του Μπάμπη Παπαδόπουλου (ενορχήστρωση), του Γιάννη Αγγελάκα (ερμηνεία σε τρία τραγούδια) και της Λιζέτας Καλημέρη (ερμηνεία σε ένα τραγούδι). Τον Απρίλιο του 2002 κυκλοφορεί η «Αγρύπνια» όπου συμμετέχουν ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Νίκος Παπάζογλου. Θα ακολουθήσει ένα album με ζωντανές ηχογραφήσεις με τους “Λαϊκεδέλικα” και τη Μάρθα Φριντζήλα με τον τίτλο «Τα Zωντανά», το καλοκαίρι του 2004. Δύο χρόνια μετά κυκλοφορεί ο όγδοος δίσκος του, «Η Βροχή Από Κάτω», που περιέχει υλικό από δουλειές του στον κινηματογράφο και το θέατρο και κάποια νέα κομμάτια. Το Δεκέμβριο του 2006 κυκλοφορεί την πρώτη δική του παραγωγή στο προσωπικό label «Αχός», με τον τίτλος «Διάφανος» και με συμμετοχές από τον Σωκράτη Μάλαμα, τη Μάρθα Φριντζήλα και τον Φώτη Σιώτα. Ακολουθεί ο Σαμάνος, το 2008 όπου η μουσική και οι στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου συναντούν τη φωνή του Διονύση Σαββόπουλου.
Παράλληλα με την παραπάνω δισκογραφία, γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις: Το Ημερολόγιο Της Άμμου (2001), Η Μοιρασιά Του Διαβόλου (2004), Ο Μυστικός Δείπνος (2004), και ταινίες: «0 Βασιλιάς (2002)», «Είναι Ο Θεός Μάγειρας;» (2004), «Υγραέριο» (2006), «Κρατησέ Με» (2006).
Το φθινόπωρο του 2010 ξεκινάει η συνεργασία του Θανάση Παπακωνσταντίνου με την Inner Ear, μαζί και οι προετοιμασίες για την κυκλοφορία του καινούριου του δίσκου, με τίτλο «Ο Ελάχιστος Εαυτός», που αναμένεται στις αρχές του 2011 από το sublabel Εξώστης.
Παράλληλα με την παραπάνω δισκογραφία, γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις: Το Ημερολόγιο Της Άμμου (2001), Η Μοιρασιά Του Διαβόλου (2004), Ο Μυστικός Δείπνος (2004), και ταινίες: «0 Βασιλιάς (2002)», «Είναι Ο Θεός Μάγειρας;» (2004), «Υγραέριο» (2006), «Κρατησέ Με» (2006).
Το φθινόπωρο του 2010 ξεκινάει η συνεργασία του Θανάση Παπακωνσταντίνου με την Inner Ear, μαζί και οι προετοιμασίες για την κυκλοφορία του καινούριου του δίσκου, με τίτλο «Ο Ελάχιστος Εαυτός», που αναμένεται στις αρχές του 2011 από το sublabel Εξώστης.
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε όλα τα τραγούδια του Θανάση αναλυτικά με βίντεο και τους στίχους αυτών:
Αγία Νοσταλγία
Αγία Νοσταλγία είναι ο τίτλος του πρώτου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1993 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 13 κομμάτια.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Άλλες ερμηνείες:
Σωκράτης Μάλαμας
Γιάννης Χαρούλης
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
(δις)
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νού, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
2.Επιτύμβιο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Στο άπειρο πορεύομαι,
απ' το άπειρο ξεκίνησα.
Κέντρο του σύμπαντος κι αθάνατος
νόμισα ο άμυαλος πως ήμουνα.
3.Χέρια τρελαμένα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Η θάλασσα έχει κύματα,
η κουταλιά κανένα
και το κορμί που μου 'δωσαν
χέρια έχει τρελαμένα.
Δεν υπακούνε στο μυαλό
σηκώσαν' μπαϊράκι,
ακούνε μόνο την ψυχή
και το άσβηστο μεράκι.
Το 'να κρατάει το μάνικο,
το άλλο δουλεύει πένα
και μ' οδηγούν κοπιαστικά
στης μουσικής τη γέννα.
Έχω κοντά μου δυο παιδιά
και μια κυρά ωραία
μα τα λωλά τα χέρια μου
τέλια θέλουν παρέα.
4.Λύκος Κακός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σαν μπαλαρίνα διάφανη
περνάς μπροστά μου
και το άρωμά σου συνταγή
για εφηβικές παρανομίες.
Ομορφούλα μου
ο κακός ο λύκος είμαι
και σε κυνηγώ.
Στων παιδεραστών την όχθη
εξώκειλα θαρρώ.
Η μέλισσα βγάζει κερί
κι ο μάγος θαύμα
και το δικό μου το πουλί
βγάζει φωνή και αλαλάζει.
Ομορφούλα μου
ο κακός ο λύκος είμαι
και σε κυνηγώ.
Στων παιδεραστών την όχθη
εξώκειλα θαρρώ.
Νυχτερινά εμβατήρια
με προσκαλούνε.
Στη μάχη για τα μάτια σου
ήρθα με λιγοστές ελπίδες.
Ομορφούλα μου
ο κακός ο λύκος είμαι
και σε κυνηγώ.
Στων παιδεραστών την όχθη
εξώκειλα θαρρώ.
5.Με το φεγγάρι πιές
Με το φεγγάρι πιες
Στίχοι: Ομάρ Καγιάμ
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Αφού κανείς μας δεν μπορεί
το αύριο να τ' ορίσει
γλέντα τη δόλια σου καρδιά
που η αγάπη βασανίζει
Με το φεγγάρι πιες κρασί
γιατί κι αυτό τ' αστέρι
θα ψάχνει αύριο να μας βρει
μ' άδικα θα γυρίζει
6.Πάστα με κερασάκι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια πάστα η ζωή
κι η ΑΕΛ το κερασάκι.
Κι όλα όσα θέλω για να πω
τα τρώει το ποταμάκι.
Μονάχα ο δόκτωρ Ιπποκράτης
το 'χει πάρει είδηση,
κι αφήνοντας το βάθρο πού και πού
στις όχθες πάει να ψαρέψει το μυστικό.
Βεγγέρα, Μούσες, Μονοπώλιο, Μπραζίλ και Λάμπα,
της πόλης οι μοιραίοι εξασκούνται στο μπλαζέ.
Στη σκοτεινή πλευρά τελώνια 'λευτερώνονται
και τατουάζ γεμάτα 'αχ και βαχ'
στου Πηνειού τις λεύκες χαράζουνε.
Σκυφτός στης ΔΕΥΑΛ τα χαρακώματα μετράω
τις Κυριακές που ακόμα η πλάτη μου θα φορτωθεί.
Πίσω απ' τους δύστροπους φακούς μου
της μυωπίας την κοιτώ.
Μια παντρόνα να μ' ορέγεται
και να με περιπαίζει η Λάρισα.
7.Οργανικό
(Είπαμε Ορχηστρικό είναι!)
8.Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά-δειλά
της Κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδαν.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Τζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
δερβισάδες, μπεκτασίδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτύλα,
να σου χαλάνε το όνειρο
κι εσύ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.
Στίχοι: Ομάρ Καγιάμ
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Σήκω και δώσε μου κρασί τα λόγια είναι χαμένα
απόψε το χειλάκι σου θα 'ναι το παν για μένα
κι όσο για τα ταξίματα και για τα κρίματά μου
τα βλέπω σαν τα κατσαρά μαλλιά σου μπερδεμένα
Για 'κείνα που δεν έκανα και που 'χω καμωμένα
αν έχω τη ζωή σωστά είτε στραβά παρμένα
αυτό θα 'ν' το μαράζι μου κρασί λοιπόν, ποιος ξέρει
μη βγαίνει τούτ' η αναπνοή στερνή φορά από μένα
Όταν θελήσει η μοίρα μου τον κόσμο αυτό ν' αφήσω
και κάθ' ελπίδα για ζωή απ' την καρδιά μου σβήσω
μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξετε συντρόφοι
σαν θα γεμίζει με κρασί μπορεί να ξαναζήσω
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Είναι τα βλέφαρά μου
διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω βλέπω
μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω
μπρος μου ό,τι ποθώ.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Ήταν ένας βαρύμαγκας,
ρεμπέτης και αλάνι
πού 'χε μαχαίρι δίκοπο
και σκούφια από τη Μάνη.
Χόρευε ζεϊμπέκικο
κι η γη θαρρείς βογκούσε
κι έφτυνε τον ταμπάκο του
σ' όποιον περιφρονούσε.
Είχε τριάντα γκόμενες
για κάθε μέρα μία,
καθόταν μόνο αν έπιανε
ο μήνας τριάντα μία.
Έξω απ' το σπίτι έκαναν
ουρά οι χωροφυλάκοι,
να πουν την καλημέρα τους,
να ψάξουν για μαυράκι.
Μα ένα πρωί αλλιώτικο,
μιαν αποφράδα μέρα
εκεί που αυτοκρατόρευε
και του 'καναν αέρα,
ένας φαφούτης γέροντας,
ένας παραλυμένος
να σέρνει το κουφάρι του
που ήταν αναγκασμένος.
12.Ο Κομήτης του Χάλευ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τώρα που ο κομήτης Χάλεϋ
για λίγο θα περάσει δίπλα απ' τη γη,
άνοιξε το παράθυρό σου.
Ίσως προλάβουμε να φιληθούμε,
ίσως και κάτι πιο πολύ...
13.Αγία Νοσταλγία
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Σωκράτης Μάλαμας
Αγία νοσταλγία πέλαγο ανοιχτό
πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθό
Αγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου
δεν έχω απόψε πού να πάω δέξου με στο δώμα σου
Αγία νοσταλγία τις αγάπες μου καλώ
μέσα από καθρέφτη παραμορφωτικό
Αγία νοσταλγία της μνήμης αδερφή
είσαι αγκάθι βάλσαμο τραγούδι και στριγκλιά μαζί
Αγία νοσταλγία ανίκητο θεριό
έχεις κλείσει την καρδιά μου σε λαβύρινθο
Στην Ανδρομέδα και στη γη
Περιέχει 12 κομμάτια.
Διάρκεια: 42:05
Ηχογραφήθηκε: στούντιο Αγροτικόν
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας
Στην Ανδρομέδα και στη γη είναι ο τίτλος του δεύτερου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1995 από τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 12 κομμάτια.
1.Ανδρομέδα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Φωνητικά - Β φωνές: Σωκράτης Μάλαμας
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
2.Πλάνα ξενιτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Κόβω τη θάλασσα στα δυο
κι ανοίγω μονοπάτι
στην αγκαλιά μου να 'ρθεις ξανά
απ' το βυθό του χάρτη
Να σταματήσεις τις ψευτιές
πως θέλεις να γυρίσεις
μα δήθεν πως ο Κύκλωπας
προβάλλει αντιρήσεις
Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο
Να περιμένω άδικα
ξεθώριασε η μνήμη
αυτή η πλάνα ξενιτιά
πόσους δεν καταπίνει
3.Άστρο του πρωινού
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Βρ' αμάν, αμάν, αμάν!
Του κάτω κόσμου οι φυλακές
δεν είν' αρματωμένες
με αμπάρες και με σιδεριές
και "βουβαλό" στην πόρτα.
Βρ' αμάν, αμάν αμάν!
Ορθάνοιχτα είναι τα κελιά
αλλά ψυχή δε φεύγει
γαιτί εύκολα ξεχάσανε
του πάνω κόσμου οι "ωραίοι".
Βρ' αμάν, αμάν, αμάν!
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Κάτω απ' το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.
Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά
πλάι στο μαχαραγιά.
Να σου μιλάν στον ύπνο,
να σε μπάζουνε σε κήπο
με μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς
με χειμωνανθούς.
Κι όταν σ' αναταράσσει
για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό,
να σου δίνουν φυλαχτό.
Χαϊμαλί από μετάξι,
που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη
που 'χει μείνει απάτητη.
Έρχονται και σε μένα
πρόσωπα λησμονημένα,
άδεια και χλωμά
από πριν κι από μετά.
Μου κρατάν το χέρι
στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ.
Είναι λίγοι, είναι πολλοί.
Μέσα στο πηγάδι
κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές
Ήλιε μου τώρα βγες!
6.Νυχτέρι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σε τούτο το νυχτέρι
η Σανκάρ κι η Μπαλιστρέρι
μου κρατάνε συντροφιά.
Κι η νύχτα η κοροϊδεύτρα
κράζει και λαλεί
πάλι νταλγκάδες το παιδί.
Αρχέγονες οι μνήμες,
τα παπούτσια φαγωμένα
απ' τις κοκκινόπετρες.
Στην ξενιτιά δεν πήγα
ούτ' αρρώστησα
μα το κλαρίνο με τρυπά.
Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού.
7.Η βέρα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Καθόμουνα στον καφενέ, αμάν, αμάν,
κι έβλεπα τα μανάρια
να περπατούν καμαρωτά, αμάν, αμάν
και να μοσχοβολάνε.
ΧΟΡΟΣ: "Κι όσο το μάτι θόλωνε,
η βέρα που φορούσε
γαντζώνονταν στο δάχτυλο
και τον πετροβολούσε"
Μέταλλο σε βαρέθηκα, αμάν αμάν,
βάρυνες με τα χρόνια.
Σε βγάζω από πάνω μου, αμάν, αμάν,
και σε πετώ στο κύμα.
ΧΟΡΟΣ: "Περνούσε ψάρι νηστικό
και άρπαξε τη βέρα
Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός
άκου, φτωχό και μένα"
Το ψάρι ήταν άτυχο, βρ' αμάν, αμάν,
έπεσε σε τηγάνι
και βρέθηκε στο πιάτο μου, αμάν, αμάν,
ένα Σαββάτο βράδυ.
ΧΟΡΟΣ: "Τ' ανοίγει με τα χέρια του
και βρίσκει το μπελά του.
Πετιέται η βέρα κι έρχεται
ξανά στα δάχτυλά του"
8.Δέντρο μοναχό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ποιος είδε δέντρο μοναχό
να 'χει ριγμένα φύλλα,
ποιος είδε και τις αγκαλιές
πού 'δωσα και που πήρα.
Ποιος άκουσε τα βήματα
απ' του σκακιού το πιόνι,
ποιος άκουσε τον ίδρωτα
πού 'πεσε στο σεντόνι.
Έλα μορφή αγαπημένη,
έλα όπως παλιά,
με το αγκάθινο στεφάνι
πού 'χες πάντα πρόχειρα.
Ποιος λάτρεψε το άρωμα
απ' το βρεγμένο χώμα,
ποιος χαίρεται το αντάμωμα
με το δικό σου σώμα.
Ποιος άπλωσε τα χέρια του
να πιάσει τα όνειρά του,
ποιος άγγιξε τις ομορφιές
που πέρασαν μπροστά του.
Έλα μορφή αγαπημένη,
έλα όπως παλιά
με το αγκάθινο στεφάνι
που 'χες πάντα πρόχειρα.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Με μια τράτα ολόχρυση
με σουρωτήρι πάτο,
στο σκότος πλέει αβύθιστη
με πλήρωμα φευγάτο.
Αντί πανιά πουκάμισα
και για κουπιά τα χέρια,
ψαρεύει αναστεναγμούς
και τους πουλάει στ' αστέρια.
Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Βρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού.
Χιλιάδες μάτια την κοιτάν
καρδιές την προσκυνάνε,
κι όσοι παραλογίζονται
που πάει τη ρωτάνε.
Πηγαίνω μεσοπέλαγα
με τ' άλμπουρα της νίκης,
για να χτενίσω τα λυτά
μαλλιά της Βερενίκης
Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού
Φεγγάρι παλιοφέγγαρο
φεγγάρι μεταξένιο,
τη νύχτα κάνεις φωτεινή
κι εμένα αλλοπαρμένο.
Οι πρώτοι και καλύτεροι
σε ψάχναν στα ρυάκια,
κι εγώ από τη Λάρισα
σου στέλνω τραγουδάκια.
Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η σελήνη μας η κουρελού.
10.Οι καλογέροι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι,
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.
Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.
Γιατί είμαι αδύναμο σκαρί
και χάνω τη σειρά μου
όταν γυναίκα δαίμονας
περάσει από κοντά μου.
Η πίστη θέλει στήριγμα
θεό που να λατρεύει
και μοναστήρι πέτρινο
κελί σαν μαύρη απόχη
στρώμα από άγριο μαλλί
τα όνειρα να διώχνει.
Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.
11.Όσοι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όσοι φυλάνε κλειδαριές
και τα κλειδιά γυρίζουν,
δεν έχουν φίλους καρδιακούς,
δεν έχουν προκοπή.
Γύρνουν τα βράδια φλυαροι,
απανωτά καπνίζουν
κι όταν στο στρώμα πέσουνε,
βουλιάζουν στη σιωπή.
Όσοι νομίζουν πως κρατάν
της γνώσης τα ευαγγέλια
και δίχως να τους ζητηθεί
τη γνώμη δίνουνε,
ξυπόλητοι βαδίζουν
στης ζωής τα μονοπάτια.
Αλλού 'ναι τα αληθινά
κι αλλού σκαλίζουνε.
Όσοι φοράν τα μαύρα τους
τα ρούχα για ν' αρέσουν,
κι απ' τον καθρέφτη φεύγουνε
με άλλον εαυτό,
θα βγουν στο προσκλητήριο
και θα τους αφαιρέσουν
το δίπλωμα, το όχημα
και το μυστήριο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας & Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Μελίνα Κανά ( Τερτσέτο )
Γύρω από τούτο το ακούραστο τραπέζι,
που το φαΐ και το πιοτό μας κουβαλά,
τη μέρα κλείσαμε αδυσώπητη μέρα,
με τα διλήμματά της και τις αναποδιές.
Α, βλέφαρα μολυβένια
α, και μάτια θολά!
Γεια σας πότες της στρογγυλής τραπέζης,
που τα σαρκία σας η μέθη κυβερνά.
Ας είναι μια φορά τίποτα να μην πούμε,
τον ψίθυρο των άστρων έπιασε η γκλάβα μου.
Α, αρμονία και χάος!
Πάλι στα ίδια γυρνώ...
Της αγάπης γερακάρης
Τα τραγούδια του Θ.Π. ερμηνεύει η Μελίνα Κανά.
Ηχογραφήθηκε: στούντιο Αγροτικόν
Διάρκεια: 40:34
Δισκογραφική: Lyra
Της αγάπης γερακάρης είναι ο τίτλος του τρίτου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1996 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 11 κομμάτια.
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Κώστας Θεοδώρου
"Της αγάπης γερακάρης" ονομάζεται η τρίτη κατά σειρά δισκογραφική προσπάθεια του Θανάση και το κυρίαρχο στοιχείο είναι η κεντρική παρουσία της Μελίνας Κανά...
1. Στη φωτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Δροσοσταλίδα το πρωί
το μεσημέρι λάμια
και παραγιός τ' απόβραδο
που φεύγει απ' τη δουλειά.
Τη νύχτα σιτοκαλαμιά
που σπίρτο την ανάβει.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Ματιά που κάπου σκάλωσε,
βήμα που γρηγορεύει,
δρυοκολάπτης που ξανά
το θώρακα τρυπά.
Χαρά που φεύγει στα ψηλά,
θυμός που πέφτει κάτω.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Μικράκι που πελάγωσε,
ντροπή που γυροφέρνει,
του λόφου αλεπότρυπα
με δώδεκα στοές.
Γιορτή που δεν τιμήθηκε,
ηφαίστειο που κοιμάται.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στις φωτιές!
2.Φειρούζ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Φεϊρούζ, βγες στο μπαλκόνι
να σ'ακούσουν τα πουλιά,
του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι
και οι λειχήνες του Αραράτ.
Ρεφρέν
[Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
τους αναστεναγμούς μου αφήνω,
οοοοο, στα σταυροδρόμια της ζωής.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
έμαθα πάντοτε να δίνω,
οοοοο, όσα δεν έδωσε κανείς.]
Στείλε μου το "wa habibi" (για χαμπίμπι)
στις φτερούγες του νοτιά,
να περάσει από τη Γαύδο
και ν'ανέβει πιο ψηλά.
Ρεφρέν
Η Ευαγγελία λέει
τον Αρχαγγελιτικό
κι εσύ στης Μπεκάα τη θέρμη
τραγουδάς το ανείπωτο.
Ρεφρέν
3.Μαλαματένια μου ζωή
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Μαλαματένια μου ζωή
και φρύγανά μου χρόνια
τους έρωτές μου συναντώ
σε μαρμαρένια αλώνια.
ΕΠΩΔΟΣ:
Δως μου της αγάπης γερακάρη
μύθο για να κρατηθώ.
Δως μου το φιλί της προδοσίας,
το πανάρχαιο φυλακτό.
Το γέλιο και το δάκρυ μου
σε μια ζαριά κλεισμένα.
Ζάρια τα μάτια τα τυφλά
τα διπλοκλειδωμένα.
Γερμένη βάρκα στην ακτή
γυρεύει λαμνοκόπους
κι εγώ αγαπώ τους ξένους μου,
τους πιο δικούς μου ανθρώπους.
4.Όταν τραγουδάω
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω
γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά.
Έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη
σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα...
Κάθισε κοντά μου Θάμυρι να πούμε
τη χαρά του κόσμου, το παράπονο.
Κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου
και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα...
Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας
και το μεταφέρουν στο στερέωμα
όπου αναβοσβήνει σαν θλιμμένο πάλσαρ
και το δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα..
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα κάλλη σου βατόμουρα κι είπα να σου τα κόψω.
Αγκάθια μ' αγκυλώσανε μα ό,τι είναι θα τελειώσω.
Εμένα κι αν μου τ' αρνηθείς -κι ώσπου να καμαρώσεις-
θα' ρθει ο άγριος τρυγητής κι ό,τι έχεις θα του δώσεις.
Γι' αυτό λοιπόν τα κάλλη σου σε μένα να τα δώσεις.
Παράβλεψε τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου.
Κοίτα πώς τρέμει η ανάσα μου και τ' ακροδάχτυλά μου.
Στο φως που τρέχει γρήγορα ν' ανέβεις γητευτή μου
κι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ, θα' ναι η αμοιβή μου.
Στο φως ν' ανέβεις και να ρθεις, αυτή' ναι η γιορτή μου.
Θέλω να πω στους βάρβαρους και στους ειδωλολάτρες
πως έχω βάρος και Θεό και γι' αυτονών τις πλάτες.
Θεό που κάθεται στη γη -ξέρω τη γειτονιά του-
που 'χει την αυταρέσκεια και δε θωρεί μπροστά του.
Μα σαν θα 'ρθει ο τρυγητής, θα βρει τη γιατρειά του.
Θα 'ρθει ο άγριος τρυγητής, να βρει τη γιατρειά του.
6.Αποσπερίτης
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Η μέρα φεύγει ποιος την κλέβει
ήξερα μα ξέχασα
όσοι δουλέψαν κι όσοι παιδέψαν
τα λερωμένα πέταξαν
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Οι πολιτείες πάντα χορεύουν
σε ρυθμό κιρκαδιανό
τα φώτα ανάβουν να προλάβουν
της νύχτας το μετέωρο
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Τα βήματά μας άθελά μας
είναι δώρα ακριβά
γι' αυτούς που μένουν και περιμένουν
το σούρουπο μιαν αγκαλιά
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Μες στο σκοτάδι θα 'ρθουν πάλι
μακρινές μαρμαρυγές
να ψιθυρίσουν να θυμίσουν
τρεις απανωτές φορές
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Έρημα κορμιά του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια
έρημα κορμιά αποταμιευτήρες
γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες
Έρημα κορμιά καμένες εκκλησίες
καφτάνια της ψυχής αρχαίες αμαρτίες
έρημα κορμιά μελτέμια και θρακιάδες
άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες
Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα
κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα
8.Φιλί αμέθυστο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Μελίνα Κανά
Ένα φιλί που γεύτηκα
στου σκοταδιού τη φύρα
μπορεί να το ονειρεύτηκα
μπορεί και να το πήρα.
Για μέρες το 'χα πάνω μου,
στα χείλη τυλιγμένο.
Της μέθης ήταν πρόσφορο
και βάσανο κρυμμένο.
Της ζάλης τα φτηνά φιλιά
στην άκρη θα τα αφήσω
κι ένα φιλί αμέθυστο
θα 'ρθω να σου ζητήσω.
9.Βάρδια
Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι : Γιώργος Αθανασόπουλος
Πρώτη εκτέλεση:Μελίνα Κανά
Μια θάλασσα η βόλτα μας, στα κύματα να παίξεις
κι αλίμονο στους ξέμπαρκους που μείναν στη στεριά.
Μονάχα την αρμύρα της να πας να τη γυρέψεις
φουρτούνα και απανεμιά, μια άγρια ομορφιά.
ΕΠΩΔΟΣ:
Όμορφος κόσμος μάτια μου
μα το σεργιάνι λίγο.
Ένα τραγούδι παιδικό
που γίνεται καημός.
Τα μάτια πριν χορτάσουνε
πρέπει να ξαναφύγω
καλή αντάμωση λοιπόν
στων αστεριών το φως.
Όταν κοιμάται ο Θεός κι ο διάβολος ξεχνάει
σε βάρδια δίχως πλευρικά, μια νύχτα σκοτεινή,
μεθά ο χρόνος και γελά κι άλλο δεν προχωράει.
Βάλε φωτιά στα ρούχα σου και κέρνα μας κρασί.
10.Σώμα που χορεύεις
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άσε το κορμί να πέσει
μες το παραπήγαδο
που ‘χει φίδια πετιμέζι
και βαθύ αντίλαλο
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Σαν το στάχυ που λυγίζει
και σηκώνεται ξανά
να ‘ρχεσαι και να μας φεύγεις
μια στο χώμα μια ψηλά
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Δάχτυλα σαν καντηλάκια
φτερουγίζουν γύρω μας
στις γωνιές και στα πλακάκια
όλους να μας αγαπάς
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Της νύχτας η ακταιωρός τους πλάνητες μαζεύει,
με χάδια τους χαζεύει, με χίλια ξωτικά.
Ξεχύνεται απ' τ' αμπάρια της κρασί βαλσαμωμένο,
κόκκινο, κεντημένο με σταυροβελονιά.
ΕΠΩΔΟΣ:
Όσοι σέρνονται τις νύχτες
πέφτουνε σε μαύρες τρύπες
Ρίξε το σπίρτο μέσα σου, ρίξε το παραμύθι
να ζοριστούν τα στήθη και να ‘'ρθουν πιο κοντά.
Στους άλλους πάντα δίνουμε ό,τι μας περισσεύει
μα η μέθη δυσκολεύει θαρρώ τα πράγματα.
Στη μέση η Φιλίποβνα και γύρω οδαλίσκες
ακόμα δε συνήλθες άσωτε υιέ.
Από παντού ακούγονται ζουρνάδες και νταούλια:
παρακαλάς την πούλια να ψήσει έναν καφέ.
Λάφυρα
Περιέχει 12 κομμάτια.
Δισκογραφική: Lyra
Λάφυρα είναι ο τίτλος του τέταρτου δίσκου του, που κυκλοφόρησε το 1998 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 12 κομμάτια. Στον δίσκο αυτό ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου συνεργάστηκε με την Μελίνα Κανά και το συγκρότημα από το Τουρκμενιστάν, Ashkhabad.
.....
2.Αερικό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Φώτης Σιώτας
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
3.Βάλε κρασί
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Μελίνα Κανά
Αχ η ζωή είναι βούτυρο στον ήλιο
όλα στη γη το λένε καθαρά.
Όποιος πονά και δεν το φανερώνει,
κάνει τον πόνο άρχοντα.
Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.
Στο πουθενά θα μας πετάξει ο χρόνος
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά & Θανάσης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )
Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες
Είδες το γέλιο του ουρανού
του γερακιού το ράμφος
Είδες το πρώτο πέταγμα
της αφορμής το άνθος
Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Φέρνει τα πέντε δάκτυλα
φέρνει τα δέκα χάδια
Φέρνει και σώμα δύστροπο
που έμαθε στα σκοτάδια
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος
Πάνω στα ματόκλαδα
εσύ είσαι ανεβασμένος
Παίζεις λαούτο με φτερό
και εγώ τα μάτια κλείνω
Γλιστράς από τα βλέφαρα
και στην καρδιά σε αφήνω
Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος..
5.Όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με
όπως κρατάει το δασάκι τη βροχή
να μ' αγαπάς όπως δεν έχει ξαναγίνει
γιατί είμαι χάρισμα, είμαι πληγή.
Και 'γω τον κόσμο θα σου ομορφαίνω
σαν παραμύθι νυχτερινό
κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν
θα σου ζεσταίνω το γυρισμό.
Τα λόγια ψεύτικα σαν του Μαρτιού το χιόνι
όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει.
Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με
γιατί είμαι θρόισμα, είμαι σιωπή.
Και 'γω τον κόσμο θα σου ομορφαίνω
σαν παραμύθι νυχτερινό
κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν
θα σου ζεσταίνω το γυρισμό.
6.Η λάθος μοιρασιά
Στίχοι: Ανδριανή Διαγουμά
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ό,τι στ' αλήθεια χάνουμε
στα ψεύτικα το ζούμε
μες στου μυαλού τη θύελλα
εκεί στα σκοτεινά.
Κόβοντας όλα τα σκοινιά
που μας κρατούν στο χώμα
που μας κρατούν και στη φωτιά
δεν πέσαμε ακόμα.
Πίσω απ' την πόρτα ξεδιψούν
με λάβδανο οι ψυχές μας,
τις αμαρτίες μια ζωή
τις τρέφουν οι πληγές.
Αλαφρογέρνοντας γλυκά
στου ύπνου το κοπίδι
μια ανάσα ξετυλίγεται
μες στα στενά μας χείλη.
Κι έπειτα λίγο πριν φανεί
του ορίζοντα το βάθος
στου χρόνου μας την εκπνοή,
στη λάθος μοιρασιά,
τα χέρια τείνουμε άγκιστρα,
τα χέρια που θεριέψαν
να ψηλαφίσουν μια στιγμή
τη φύτρα που δεν δρέψαν.
7.Αρματωλό
....
7.Μιλώ για σένα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Μιλώ με τα ψηλά τ' απάτητα βουνά
και τους μιλώ για σένα
πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια
Και μ' απάντησαν:
''Τα γεφύρια χορταριάζουν.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς''.
Μιλώ με τ' ουρανού τα μαύρα σύννεφα
και τους μιλώ για σένα
πως όταν περπατάς, γλυκά όπου πατάς
η στέρφα γη ανθίζει
Και μ' απάντησαν:
"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."
Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές
και τους μιλώ για σένα
πως όταν με κοιτάς, σαν λες πως μ'αγαπάς
αγγέλοι φτερουγίζουν
Και μ' απάντησαν:
"Είναι χάρτινοι οι αγγέλοι.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα λάφυρα της νύχτας
έχεις κρύψει στο βλέμμα σου
σαν τον κλέφτη που ξέρει
πως το άλλο σκαλί
θα ‘ναι η φυλακή.
Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη.
Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή.
Τρελό πουλί κι εφήμερο,
αυτάρεσκο πουλί.
Ο καθρέφτης σαν στόμα,
σαν σπηλιά και σαν θάλασσα,
με τα πρόσωπα παίζει,
με τα είδωλα ζει,
άλλη μια φυλακή.
Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη.
Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή.
Τρελό πουλί κι εφήμερο,
αυτάρεσκο πουλί.
Στίχοι : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Απόψε το τραγούδι θα'ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το'να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.
12.Αποχαιρετισμός(οργανικό)
Βραχνός προφήτης
Περιέχει 12 κομμάτια.
Ηχογραφήθηκε: Studio Magnanimus
Διάρκεια: 50:59
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος
Αγρύπνια
Περιέχει 13 κομμάτια.
Ηχογραφήθηκε: Στούντιο Αγροτικόν
Διάρκεια: 64:57
Τα ζωντανά
Περιέχει 20 κομμάτια.
Ηχογραφήθηκε: Μάρτιος-Οκτώβριος 2003, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004
Δισκογραφική: Lyra
Τα ζωντανά-1o μέρος
1.Αγρύπνια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως, μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλείφεις σαν το σκυλί.
Δεν αγαπάς!Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά,
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το "ωσαννά".
Αγρύπνια της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
2.Σαμπάχ
Στίχοι - Μουσική - Παπακωνσταντινου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος
από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημενος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.
Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.
Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι απ' το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσε
3.Στη φωτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Δροσοσταλίδα το πρωί
το μεσημέρι λάμια
και παραγιός τ' απόβραδο
που φεύγει απ' τη δουλειά.
Τη νύχτα σιτοκαλαμιά
που σπίρτο την ανάβει.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Ματιά που κάπου σκάλωσε,
βήμα που γρηγορεύει,
δρυοκολάπτης που ξανά
το θώρακα τρυπά.
Χαρά που φεύγει στα ψηλά,
θυμός που πέφτει κάτω.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Μικράκι που πελάγωσε,
ντροπή που γυροφέρνει,
του λόφου αλεπότρυπα
με δώδεκα στοές.
Γιορτή που δεν τιμήθηκε,
ηφαίστειο που κοιμάται.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στις φωτιές!
4.Ούτε τριγμός ούτε λυγμός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
-πες μου ποιος δεν το ξέρει-
τρύπες ανοίγουνε στη γη
κρυστάλλινοι αρουραίοι.
Κάνουν την πέτρα κόσκινο
-πες μου αν δεν είναι αλήθεια-
και χάνονται στα τρίσβαθα
στην πορφυρένια ψίχα.
Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
-πες μου πού είναι το ψέμα-
ούτε βαριά πατήματα
στο δρόμο για τα ξένα.
Μόνο σιωπή ασάλευτη,
-πες μου τι δεν ταιριάζει-
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει.
5.Ήμερος ύπνος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Μπάμπης Παπαδόπουλος - "λαϊκεδέλικα"
Στίχοι/Ποίηση: Χρήστος Μπράβος
Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μάρθα Φριτζήλα (προοίμιο)
Προοίμιο:
Μέσα στου νεκρού το μάτι
δέντρα βλέπω και πουλιά.*
Χιόνι, σεντόνι τρυφερό
για του φιδιού τον ύπνο.
Χιόνι και πένθιμο σκυλί,
βραχνός προφήτης.
Κι όμως το πιο γλυκό βιολί
το παίζει ο θάνατος.
Κοιτάς απ' το παράθυρο,
καπνίζουν τα πηγάδια.
Χιόνι κι ανάψαν τις φωτιές
στον κάτω κόσμο.
Κι όμως το πιο γλυκό βιολί
το παίζει ο θάνατος.
Ο κυνηγός στο πέρασμα
το σπίρτο πίνει.
Το λύκο που εχίμηξε
πίσω του δεν τον βλέπει.
* Στο Προοίμιο οι φωνές αυτοσχεδίασαν πάνω στην παραδοσιακή μελωδία: «Τι κακό 'κανα ο καημένος».
6.Ενύπνιο(ορχηστρικό)
7.Να βγαίνεις απ'το όνειρο
Στίχοι: Γιάννης Ζαρκάδης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Να βγαίνεις απ' το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.
Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.
Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!
Να λείπει απάνω ο ουρανός.
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σ' αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου
και σεις αγαπημένες αδελφούλες.
9.Rua da bella vista
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή·
-ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.
Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.
Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
«Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».
Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.
10.Τειρεσίας
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά
Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν
μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη
Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί
Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς
Τα ζωντανά-2o μέρος
1.Α.Μάνθος
Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμο του Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως:
Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε «σταθήτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας» και απαντησάντων «κλάσε μας τ' αρχίδια», απέδρασαν...
***Παρατήρηση: Το «σελαγισούζης» πρέπει να προέρχεται από τη λέξη σέλας, που σημαίνει (φεγγοβολή, ακτινοβολία)>Χαχαχα!!
Στίχοι: Χρήστος Μπράβος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
"Όπου, στα 1923 ο επικυρηγμένος Θωμάς Γκαντάρας
ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί..."
Ο φωτογράφος των Τρικάλων Α. Μάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά γυρνώντας σπίτι του
τους γάμους θα σκεφτότανε αλλά και τους θανάτους
που εκράτησε παντοτινά στο ακριβό χαρτί
Μα πιο πολύ θυμότανε το βράδυ του Αυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε για του δικαίου τον ύπνο
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε όπως κάθε φορά
Μήτε που άκουσε σκυλί, θυρόφυλλο να τρίζει
και απ' το φεγγίτη της σκεπής τον είδε να γλιστρά
από την άκρη Άγγελος, στα δόντια το μαχαίρι
Άγγελος, Εξάγγελος, μας ήρθε από μακριά
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου & Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».
3.Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά-δειλά
της κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδα.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
6.Οι γριές
Οι γριές
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Καλή γριά μου γίνε,
γίνε κοριτσάκι
και στα αγριολίβαδα
τρέξε να κρυφτείς.
Ήλιος πυρπολητής
κι ανάλαφρο αεράκι
μαζί σου παίζουν
το παιχνίδι της ζωής.
Αλλιώς τα περιμέναμε
κι αλλιώς μας ήρθαν,
λένε αναστενάζοντας
στον τόπο μου οι γριές.
Σέρνουν βαρύ σταυρό
και όταν αποθάνουν
τον κόβουν ξύλα οι
γείτονες κι ανάβουνε
φωτιές...
6.Βάλε κρασί (ορχηστρικό)
Ορχηστρική εκτέλεση...!
7.Έρημα κορμιά
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Έρημα κορμιά του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια
έρημα κορμιά αποταμιευτήρες
γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες
Έρημια κορμιά καμμένες εκκλησίες
καφτάνια της ψυχής αρχαίες αμαρτίες
έρημα κορμιά μελτέμια και θρακιάδες
άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες
Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα
κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα
8.Βάρκα μου μπογιατισμένη
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:
Μάρθα Φριντζήλα
Όταν προβάλλεις στη Φωκιά
και μου κουνάς το χέρι
μου φαίνεσαι σαν άγγελος
με το σπαθί στο χέρι.
Παναγιά μου, Παναγιά μου
παρηγόρα την καρδιά μου.
Βλέπω τον κάμπο πράσινο
και την καρδιά μου μαύρη
κι όποιος μου τηνε εμαύρισεν
απ' το Θεό να το βρει.
Βάρκα μου μπογιατισμένη
στα καπόνια κρεμασμένη.
Όποιος 'γαπήσει ορφανή
και τηνε απαρατήσει
τα παντελόνια που φορεί
να πάει να τα ξεσκίσει.
Παναγιά μου, παρηγόρα
τα ξενάκια που 'ρθαν τώρα.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!
10.The guns of Brixton
Στίχοι-Μουσική:The Clash
Πρώτη εκτέλεση: The Clash (Paul Simonon),
Διασκευή: Giorgos Bandoek-Λαικεδέλικα
When they kick out your front door
How you gonna come?
With your hands on your head
Or on the trigger of your gun
When the law break in
How you gonna go?
Shot down on the pavement
Or waiting in death row
You can crush us
You can bruise us
But you'll have to answer to
Oh, Guns of Brixton
The money feels good
And your life you like it well
But surely your time will come
As in heaven, as in hell
You see, he feels like Ivan
Born under the Brixton sun
His game is called survivin'
At the end of the harder they come
You know it means no mercy
They caught him with a gun
No need for the Black Maria
Goodbye to the Brixton sun
You can crush us
You can bruise us
And even shoot us
But oh- the guns of Brixton
Οι πρώτες ηχογραφήσεις
Δισκογραφική: Συλλογή ΔΙΦΩΝΟ
Παραγωγός: ΑΧΟΣ / Θεοφανώ Εξάρχου
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άσε το κορμί να πέσει
μες το παραπήγαδο
που 'χει φίδια πετιμέζι
και βαθύ αντίλαλο
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Σαν το στάχυ που λυγίζει
και σηκώνεται ξανά
να 'ρχεσαι και να μας φεύγεις
μια στο χώμα μια ψηλά
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Δάχτυλα σαν καντηλάκια
φτερουγίζουν γύρω μας
στις γωνιές και στα πλακάκια
όλους να μας αγαπάς
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Στίχοι: Ανδριανή Διαγουμά
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ό,τι στ' αλήθεια χάνουμε
στα ψεύτικα το ζούμε
μες στου μυαλού τη θύελλα
εκεί στα σκοτεινά.
Κόβοντας όλα τα σκοινιά
που μας κρατούν στο χώμα
που μας κρατούν και στη φωτιά
δεν πέσαμε ακόμα.
Πίσω απ' την πόρτα ξεδιψούν
με λάβδανο οι ψυχές μας,
τις αμαρτίες μια ζωή
τις τρέφουν οι πληγές.
Αλαφρογέρνοντας γλυκά
στου ύπνου το κοπίδι
μια ανάσα ξετυλίγεται
μες στα στενά μας χείλη.
Κι έπειτα λίγο πριν φανεί
του ορίζοντα το βάθος
στου χρόνου μας την εκπνοή,
στη λάθος μοιρασιά,
τα χέρια τείνουμε άγκιστρα,
τα χέρια που θεριέψαν
να ψηλαφίσουν μια στιγμή
τη φύτρα που δεν δρέψαν.
5.Φιλί αμέθυστο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ένα φιλί που γεύτηκα
στου σκοταδιού τη φύρα
μπορεί να το ονειρεύτηκα,
μπορεί και να το πήρα.
Για μέρες το 'χα πάνω μου
στα χείλη τυλιγμένο,
της μέθης ήταν πρόσφορο
και βάσανο κρυμμένο.
Της ζάλης τα φτηνά φιλιά
στην άκρη θα τ' αφήσω
κι ένα φιλί αμέθυστο
θα 'ρθω να σου ζητήσω.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Στου Μαγγελάνου τις φωτιές,
στου Βόρα το κατάρτι
και στου παιδιού το γόνατο
το ίδιο πράγμα αλλάζει
και τις φωνές σκεπάζει.
Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει.
H βροχή από κάτω
Περιέχει 14 κομμάτια.
Διάρκεια: 52:16
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: ΑΧΟΣ
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Το νερό στη Βάλια Κάλντα το φυλάγουν οι αγγέλοι
Μόνο τ' αγριμάκια πίνουν κι όποιος άτυχος δεν ξέρει
Το νερό στη Βάλια Κάλντα άμα θα το πιεις σε πίνει
Σ' αγκυλώνει και σ' αφήνει να παραμιλάς
Φέρνει από μακριά, λέξεις που δεν ξεχωρίζουν
Ιστορίες που ανθίζουν κάτω από τη γη
Το νερό στη Βάλια Κάλντα είναι πιο ζεστό απ' το αίμα
Έτσι εκεί τα μανιτάρια κάνουν την αλήθεια ψέμα
Το νερό στη Βάλια Κάλντα μόνο με νερό δε μοιάζει
Απ' το πουθενά πηγάζει κι απ' την άβυσσο
Φέρνει από μακριά, λέξεις που δεν ξεχωρίζουν
Ιστορίες που ανθίζουν κάτω από τη γη
3.Ο σκύλος των άστρων
Στίχοι- ποίημα του Νίκου Καρούζου
4.Ορυχεία
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σε ορυχεία σκοτεινά
πετάω τα σκουπίδια
όσα μου έφερε η ζωή
μα όσα κι εγώ της πήγα
Εκείνα που δε λέγονται
δε λιώνουν σε καμίνι
που θα τα πάρει ο διάβολος
να κάνει κομποσκοίνι
Πολλές φορές προσπάθησα
μα αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη μου
σφηνώνουν στον αυχένα
Γι' αυτό αν με δείτε μάγκες μου
έτσι όπως τραγουδάω
ρίχνω το σώμα μου μπροστά
σαν να σας προσκυνάω
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Frederico Garcia Lorca
Όνειρο η ζωή δεν είναι
κι όποιος πόνεσε στον πόνο
πάντοτε θε να πονάει
κι όποιος θάνατο φοβάται
θα τον κουβαλάει στους ώμους.
Ψέμμα είναι πως κοιμούνται
στ' ουρανού τα φυλλοκάρδια.
Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μ' αν κανείς τα μάτια κλείσει
μαστιγώστε τον αδέρφια,
μαστιγώστε τον για να 'χει,
να 'χει ορθάνοιχτα τα μάτια
και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στο κόσμο δεν κοιμάται
ούτε ένας δεν κοιμάται.
6.Μου ‘κλασες τ’ αρχίδια κύριε Μοίραρχε
7.Sara
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Διονύσης Σαββόπουλος
Κι όμως εσύ Sara
Δε φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
Κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου,Sara
Κι όπου να 'ναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.
Ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη,Sara
Δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
Με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου,Sara
Τέσσερα γαλήνια ξέφωτα.
Το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε,Sara
Γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο
Φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara
Και περιμένει τα δώρα απ' το κυάνιο.
Μπορεί στα φεγγάρια των Σιου,Sara
Μπορεί και στον Σμόλικα,
Κάνει τις πέτρες να σκιρτάνε,Sara
Σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα.
8.Η βροχή από κάτω
9.Το όνειρο της σκιάς
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
«Σαν αστραπή από μακριά ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει σκίζει τη νύχτα βιαστικά, άηχα κι ύστερα σβήνει. Κι ούτε στη μνήμη φίλημα ούτε ελεημοσύνη ούτε απ τα δίχτυα του ψαρά να πολεμάει να φύγει».
11.Τσέλινκας
Φωνές : Μάρθα Φριντζήλα και Κατερίνα Μπλάντα
12.Ο Satie στη Χιμάρα
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Κώστας Θεοδώρου
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: samples, κιθάρα
Κώστας Θεοδώρου: ακουστικό μπάσο, κάντελε, κρουστά
Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Φωνές : Αριστοτέλης και Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου
14.Κι άλλη άυπνη πόλη
Όνειρο η ζωή δεν είναι
κι όποιος πόνεσε στον πόνο
πάντοτε θε να πονάει
κι όποιος θάνατο φοβάται
θα τον κουβαλάει στους ώμους.
Ψέμμα είναι πως κοιμούνται
στ' ουρανού τα φυλλοκάρδια.
Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μ' αν κανείς τα μάτια κλείσει
μαστιγώστε τον αδέρφια,
μαστιγώστε τον για να 'χει,
να 'χει ορθάνοιχτα τα μάτια
και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στο κόσμο δεν κοιμάται
ούτε ένας δεν κοιμάται.
Διάφανος
Περιέχει 13 κομμάτια.
Γλώσσα: Ελληνική
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: ΑΧΟΣ
Όλα τα τραγούδια τα έχει γράψει και συνθέσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ενώ τα ερμηνεύουν ο ίδιος, μέλη της οικογένειάς του, ο Σωκράτης Μάλαμας, η Μάρθα Φριντζήλα και ο Φώτης Σιώτας.
......
6.Το κομμωτριάκι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στα κομμωτήρια μέσα - τα νέα ιερά -
ιέρειες χτενίζουν και βάφουν τα μαλλιά.
Στο τέλος τα κομμένα, τα λόγια κι οι χρησμοί
σκουπίζονται και πέφτουν στου χρόνου τη σχισμή.
- Κι ένα κομμωτριάκι με βλέμμα απλανές θέλει να
κατακτήσει του κόσμου τις χαρές.
Κρατάει το πιστολάκι σαν να 'ναι τρίαινα,
στη θάλασσα της κόμης σηκώνει κύματα.
Κι ο νους της ταξιδεύει, απλώνει τα πανιά.
Άγιε Νικόλα βόηθα να πέσει μαλακά.
- Ένα κομμωτριάκι με βλέμμα απλανές βγήκε να
κατακτήσει του κόσμου τις χαρές.
7.Τα παξιμάδια
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Βαρκάρη του Αχέροντα
Σ΄ έχουν ξεδιαλεγμένο
Να ΄χεις μολύβι στην καρδιά
Στα μάτια νυχτερίδες
Κι όσους ρωτάν για συγγενείς
Να λες πως δεν τους είδες
Ήρθα κι εγώ ένα πρωινό
Που χαν τα χόρτα πάχνη
Μήτε στη βάρκα σου να μπω
Ούτε για να ρωτήσω
Στην όχθη μόνο να σταθώ
Και να σου τραγουδήσω
Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιά
Κι οι πέτρες έχουν γένια
Έχεις κι εσύ κακόμοιρε
Κουπιά σε μαύρα χάλια
Που μόλις πέσουν στο νερό
Λιώνουν σαν παξιμάδια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Φώτης Σιώτας
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Μάρθα Φριντζήλα
Τα δάχτυλά μου σαν κισσός τύλιξαν το τιμόνι·
η πέτρα του δαχτυλιδιού χάθηκε στο σκοτάδι.
Τα εκκλησάκια στις στροφές κουνάν λευκό μαντήλι
κι από τα μάτια τους κυλά το ταγκισμένο λάδι.
Πρώτα ο Καραβόμυλος, ύστερα η Στυλίδα
κι ύστερα την Ιεριχώ μπροστά στα μάτια μου είδα.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
Έξω απ' τα τείχη, αγάλματα με στυλωμένα πόδια,
ο Νύσης δίνει στο Μηνά* το μέτρημα του χρόνου.
Yψώνονται τα χάλκινα, βουλιάζουν τα διόδια,
χάνονται και τα ξωτικά, τα δόκανα του δρόμου.
Το άσπρο βαμβάκι που έριξε η τρέλα του αχθοφόρου,
Kρατάει το θόρυβο μακριά απ' τ' αυτιά του φθινοπώρου.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
8.You the universe
....
9.Στην Κοιλάδα των Τεμπών
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Μες την κοιλα - όπως τα λέω - μες την κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας γέρο - όπως τα λέω - είναι ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος
Που πίνει από - όπως τα λέω - που πίνει απ' το θολό νερό
του ποταμού το ιερό
Πίνει κι απλω, όπως τα λέω, πίνει κι απλώνει ρίζωμα
βαθιά μέσα στα ανείπωτα
Κι όποτε παι - όπως τα λέω - κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
Πιάνει το τρε - όπως τα λέω - πιάνει το τρένο απο τ' αυτί
«Μην την περνάς τη Γευγελή»
Μένα μου το, όπως τα λέω, μένα μου το 'πε ο Πηνειός
το μυστικό ο φλύαρος
Πως ήταν α - όπως τα λέω - πως ήταν άνθρωπος παλιά
κι είχε παιδιά στην ξενιτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μάρθα Φριντζήλα
Έλα λευκό μου σύννεφο
και γίνε προσκεφάλι
για το παιδί το χνουδαλό
που ο ύπνος το 'χει πάρει.
Να κοιμηθεί σαν βασιλιάς
και πριν καλοξυπνήσει
μέσα απ' τα βάτα της σιωπής
στ' όνειρο να βαδίσει.
Να είναι τ' όνειρο καλό
απατηλό ας είναι
κι ύστερα γύρισε ψηλά
κι αν θες βροχούλα γίνε.
13.Η μοσχαροκεφαλή
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια μοσχαροκεφαλή - γεια σου Διονύση μου -
μια μοσχαροκεφαλή στο πιάτο μου αρμενίζει.
Κάθομαι και την κοιτώ - γεια σου Διονύση μου -
κάθομαι και την κοιτώ, χαρά με πλημμυρίζει.
Κάνω μια βούτα στο ζωμό - γεια σου Διονύση μου -
κάνω μια βούτα στο ζωμό και βγαίνω κερδισμένος.
Στο Τσιούγκαρι* σταμάτησα - γεια σου Διονύση μου -
στο Τσιούγκαρι σταμάτησα γιατί 'μουν μεθυσμένος.
Αλάτι ρίχνω στεριανό - γεια σου Διονύση μου -
αλάτι ρίχνω στεριανό και φίνο σκορδοστούμπι,
έχω και τυρναβίτικη - γεια σου Διονύση μου -
έχω και τυρναβίτικη ρετσίνα γι' αποκούμπι.
Φώτα φθορίου φλύαρα - γεια σου Διονύση μου -
φώτα φθορίου φλύαρα κι ο σερβιτόρος χύμα
και στην κουζίνα ο μάγειρας - γεια σου Διονύση μου -
και στην κουζίνα ο μάγειρας θύτης μαζί και θύμα.
Τριγύρω μου ξενύχτηδες - γεια σου Διονύση μου -
τριγύρω μου ξενύχτηδες και παραστρατημένες
κοπέλες απ' τον Άγιο - γεια σου Διονύση μου -
κοπέλες απ' τον Άγιο Δομίνικο φερμένες.
Καθένας όπως έστρωσε - γεια σου Διονύση μου -
καθένας όπως έστρωσε θα πέσει να πλαγιάσει.
Στο σπίτι ακροπόδητι - γεια σου Διονύση μου -
στο σπίτι ακροποδητί η μέρα πριν χαράξει.
Ο Σαμάνος
Ερμηνευτές του δίσκου είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ενώ στο "Μεθυστής" συμμετέχει ο Γιάννης Χαρούλης.
Περιέχει 12 κομμάτια.
Δισκογραφική: Lyra
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σαν τις αλογόμυγες
στης άνοιξης την πλάτη
τώρα χάσκουν αδειανά
τα πολυβολεία.
Τα κοιτώ κι αναριγώ
που μια μέρα είδα
τον αντάρτη τον Ραμόν
στ'ουρανού την άκρη.
Άρμεγε μια αχτένιστη
μια ρούσα γίδα
κι όπως κοντοστάθηκα
λόγο μου απευθύνει.
''Είναι τόσο όμορφη
η μέρα που πονάει''
και με μια γερή κλωτσιά
όλο το γάλα χύνει.
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση:Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Σαν αστραπή από μακριά ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει,
σκίζει τη νύχτα βιαστικά, άηχα κι ύστερα σβήνει.
Κι ούτε στη μνήμη φίλημα, ούτε ελεημοσύνη
ούτε απ' τα δίχτυα του ψαρά να πολεμάει να φύγει.
Η προσμονή στο άπειρο είναι μια ζόρικη μητέρα.
Βυζαίνει το αγέννητο κι ύστερα το καταπίνει.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Διονύσης Σαββόπουλος
Κι όμως εσύ Sara
Δε φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
Κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου,Sara
Κι όπου να 'ναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.
Ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη,Sara
Δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
Με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου,Sara
Τέσσερα γαλήνια ξέφωτα.
Το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε,Sara
Γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο
Φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara
Και περιμένει τα δώρα απ' το κυάνιο.
Μπορεί στα φεγγάρια των Σιου,Sara
Μπορεί και στον Σμόλικα,
Κάνει τις πέτρες να σκιρτάνε,Sara
Σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα.
9.Το κάλεσμα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Με τους συμπότες ήμουνα και γιόρταζα τη μέρα,
Μα ξαφνικά ένας δυνατός με πήρε απ’ την καρέκλα.
Μ’ έδειρε, με στροβίλισε σαν να ‘μουν σκουπιδάκι.
Στους καταρράκτες τ’ ουρανού ξαναβαπτίστηκα.
Η πόλη που μεγάλωσα μου στέλνε τα φιλιά της.
Μόνο η καλή μου έλειπα γιατί έμπλεξε τις ζίγρες στα μαλλιά της.
Χάλκινα απ’ τη Γουμένισσα κι απ’ το Γιδά ζουρνάδες,
κι απ’ την Αγιάσσο γέροντες χορεύαν σιωπηλά.
Κοντά μου κι ο προφήτης μου, της γειτονιάς μαγκάκι,
κρατούσε αλφαβητάριο κι είχε στο χέρι Μάρτη.
Άνοιξε το βιβλίο του στην πρώτη τη σελίδα.
Ξεπήδησαν τα γράμματα και γίνηκαν πουλιά
Κι ο Ιωσήφ που πέρναγε –μοιραία ή κατά τύχη-
από τα’ αυτί του τράβηξε και μου ‘δωσε του μαραγκού μολύβι.
«Πάρε και γράψε, αγόρι μου με το καλό σου χέρι
ό, τι η ψυχή σου λαχταρά στο άδειο το χαρτί».
Στον Ιορδάνη ήμουνα –η μήπως στο Ασμάκι;-
κι έγραψα με τ’ αριστερό –άδεια ζωή- ήρεμα και μ’ αγάπη:
«Αχ, να ‘μουνα καλύτερος, αχ, να μην ήμουν ψεύτης
και το μεγάλο κάλεσμα να μην φοβούμουνα».
10.Ο μεθυστής
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Γιάννης Χαρούλης
Ο μεθυστής εξύπνησεν, τρίβει τους οφθαλμούς του,
κίτρινον είδε ουρανόν, γεμάτον πεταλούδας.
Με το πηγούνι τις μετρά, φυσά και αναχασμάται.
Ως είδε και τον ήλιον φιλοσοφεί και λέει:
«Χριστέ μου, να εγένετο ο ουρανός καράβιν και αι νεφέλαι άρμενον,
τιμόνιν το φεγγάριν, καραβοκύρης άνεμοι και ναύτες οι αστέρες»
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ο ήλιος είναι του κόσμου η μαία,
που ξεγεννάει τις σκιές
και τις αφήνει μέσα στο κλάμα,
μπροστά σε πόρτες σφαλιστές.
Δρόμοι που στρίβουν, δρόμοι που κρύβουν,
δρόμοι που γέμισαν σκιές.
Σκιά κι ο χρόνος, τώρα γεννιέται,
μα έχει γίνει κιόλας χτες.
Καμιά σημαία, καμιά πατρίδα
δε θα μπορέσει να σου πει
όσα σου λέει μια φωτογραφία
που σε κρατάει μικρό παιδί.
12.Όλα τα πρωινά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ήλιος που τρύπησε τα βλέφαρά μου,
καρέκλα που έτριξε στο κάθισμά μου,
κούπα που έγειρε πάνω στα χείλη.
Η μέρα έρχεται και θ' ανατείλει.
Τα ρούχα που φορώ με χαιρετάνε:
«Μαζί σου, αφεντικό, και στο βούρκο πάμε».
Λοξό το κοίταγμα στο ρολογάκι,
σαν κλέφτης που πηδάει το καγκελάκι.
Τα λόγια τα πικρά, τα τιποτένια,
τα πήρε ο ύπνος μου μακριά στα ξένα.
Αφήνω πίσω μου ζεστό κρεβάτι
και παίρνω της ζωής το μονοπάτι.
Μπορεί να πληγωθώ, μπορεί να κλάψω,
μπορεί τα λάθη μου να μην τ' αλλάξω,
μα όλα τα πρωινά μοιάζουν σε κάτι,
τα στεφανώνει μια γλυκιά φενάκη.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει γράψει τη μουσική και τα λόγια του δίσκου και έχει κάνει μέρος των ενορχηστρώσεων, ενώ βασικός ενορχηστρωτής είναι ο Φώτης Σιώτας. Στο δίσκο συμμετέχει ο μοναδικός Ορφέας Περίδης.
1.Loco-Motivo
2.Ο ελάχιστος εαυτός
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Έχοντας τα χέρια μες τις τσέπες του,
βλέπει κάπου μακριά,
τη θάλασσα να φλέγεται, γελά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε,
τι κι αν έφευγε σκυφτός,
τα λαθάκια του τα έκανε, κι αυτός.
Σε λίγο όμως μια σκέψη ακατάβλητη,
του γαζώνει τα μυαλά,
κι ιδρώνουνε τα χέρια του, ξανά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε,
τι κι αν έφυγε σκυφτός,
γιατί ήταν ο ελάχιστος, εαυτός.
Ο ελάχιστος λέμε, ο νοσταλγός της αρχής,
που το άσπρο στο μάτι του, έχει γεμίσει με βρύα,
ο ξενιστής των ονείρων, που αλλοιώνει τα σχήματα
κι αναγκάζει το χώρο να παθαίνει ναυτία.
Ίδιος με θόρυβο ψυγείου σ' άδειο σπίτι,
που δένει αρμονικά με τον άλλον του σύμπαντος,
και υφαίνουν τον τρόμο και μετά την πίστη.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Φώτης Σιώτας
Ποιος θα με θυμάται όταν θα 'μαι πυρετός
που 'μεινε στο σώμα μόνο ένα βράδυ.
Ποιος θα με θυμάται όταν θα 'μαι η κραυγή
που ποτέ δε κύλησε μακριά απ' το κρεβάτι.
Ποιος θα μου μιλήσει όταν θα 'χω κουραστεί
απ' τα ξεφτισμένα τα μεγάλα λόγια.
Ποιος θα με γνωρίσει όταν θα 'χω σκεπαστεί
απ' τις ώρες που 'φτυσαν τα νευρικά ρολόγια.
Ποιος θα με γλιτώσει όταν θα παγιδευτώ
σαν λαγός ακίνητος μπροστά στα φώτα.
Ποιος θα με ξυπνήσει όταν θ' αποκοιμηθώ
με τριάντα αργύρια κάτω από την πόρτα.
Ποιος θα με ορίσει όταν θα 'μαι αντίλαλος
που 'φυγε απ' τα στήθη κι έφτασε ως τις Άνδεις.
Ποιος θα με υποτάξει όταν θα 'χω φυλαχτό
το χαμένο όνειρο του ναύτη της Κροστάνδης.
4. San Michele
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό'
τα δάκρυα μου δε σας λένε κάτι.
Λοιπόν διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ,
να βρω ξανά του νήματος την άκρη.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
που Κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
στα όρια των χωραφιών κι-εν μέσω άπνοιας-
τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας.
Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
γεννήθηκαν κι εκείνων που 'χουν πέσει
από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή
γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει.
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή
σα σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία,
καθώς και τ' απογεύματα, μετά την προσευχή
και πριν να ξεκινήσει η αλητεία.
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή.
Αν συνεχίζουν πείτε μου, κοιτώντας τη φωτιά,
οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες
και αν οι ομορφότερες γυναίκες, στα κρυφά,
κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες.
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού
ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες,
που, σαν κουνούσε την ουρά. το γάλα έπηζε
στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες.
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού.
Πείτε μου μη βρέθηκε κι η σκάφη που παλιά,
λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά η μάνα,
που ακόμα ρούχα απλώνει.
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
συντρόφια μήπως βρέθηκε και κείνο,
να φτύσω μέσα με οργή, που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο.
Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό.
5.Ανταρκτική
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση:Θανάσης Παπακωνσταντίνου-Ορφέας Περίδης
Τ' άστρα το ρίξαν στα ζάρια
γι' αυτό ακούς βρισιές στον ύπνο τα βράδια
ο πόνος είναι εδώ
για να σου πει δεν είσαι τίποτα ξεχωριστό
Τ' άστρα το ρίξαν στα ζάρια
γι' αυτό ακούς βρισιές στον ύπνο τα βράδια
ο πόνος είναι εδώ
για να μου πει δεν είσαι τίποτα ξεχωριστό
Ίσως la vita è bella
μπορεί να είναι γλυκιά
μα υπάρχουν ώρες
που πέφτει μια καταχνιά
Τα παγωμένα σου μάτια
όταν βλέπει η ανταρκτική χλομιάζει
δε θα μπορέσει κανένας
να σε βάλει στο παιχνίδι ξανά
Τα παγωμένα μου μάτια
όταν βλέπει η ανταρκτική χλομιάζει
δε θα μπορέσει κανένας
να με βάλει στο παιχνίδι ξανά
Ίσως la vita è bella
μπορεί να είναι γλυκιά
μα υπάρχουν ώρες
που πέφτει μια καταχνιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Φώτης Σιώτας
Ξανά στην αγκάλη σου, ξανά, σα μικρό παιδί
γυναίκα αμάραντη, ξανά, σα μικρό παιδί
Ποτέ δε σε ξέχασα, ποτέ, σα μικρό παιδί
θολό φεγγαρόφωτο, ποτέ, σα μικρό παιδί
Σελήνη δως μου την άλλη σου πλευρά
Η ανάσα είναι σαν πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
στην άχραντη σιγή
φωτιά και χιόνι
Μακριά σου χανόμουνα συχνά, σα μικρό παιδί
παλίρροια γόνιμη, συχνά, σα μικρό παιδί
Αρχαίο κύμα, αρχαία προσμονή
Η ανάσα είναι σαν πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
στην άχραντη σιγή
φωτιά και χιόνι
Ζητώ την αγάπη σου, ξανά, σα μικρό παιδί
γαζέλα ανάλαφρη, ξανά, σα μικρό παιδί
Παραδομένος κι απόλυτος μαζί
Η ανάσα είναι σαν πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
στην άχραντη σιγή
φωτιά και χιόνι
Στίχοι: Μαρία Μουτσάκη
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στης πικροδάφνης τον ανθό και στης ιτιάς το δάκρυ
που στάζει όλο παράπονο στης ποταμιάς την άκρη
στου κόρφου σου τα βότανα και στην ποδιά σου πάνω
έγειρα να αποκοιμηθώ, τον πυρετό να γιάνω
Έκλεισα τα ματάκια μου κι είδα όνειρο μεγάλο
πως σε μια αυλή, για χάρη σου, πάλευα με το χάρο
Και φώναξες σαν σ' άρπαξε και μ' είδες να σαστίζω:
"μη με φοβάσαι αγάπη μου λιβάνι κι αν μυρίζω,
μόνο σκουλήκι να γενείς, να 'ρθεις να μ' ανταμώσεις
κρυφά στο σώμα μου να μπεις, γλυκό φιλί να δώσεις
Ένα φιλί αλλιώτικο που ανάσα δε θα φέρνει
μα μες στης γης τις μυρωδιές τα κάλλη μου θα σπέρνει"
Σκουλήκι γίνηκα κι εγώ κι ήρθα να σ' ανταμώσω,
κρυφά στο σώμα σου να μπω, γλυκά φιλιά να δώσω
Στο έμπα χίλια σου 'δωκα, στο έβγα δυο χιλιάδες,
γλυκά να λιώσεις, να χυθείς, σαν τις χλωμές λαμπάδες
Κι εκεί στης γης τις μυρωδιές, στην παιχνιδιάρα σήψη
ο Έρωτας τον Θάνατο μπόρεσε να νικήσει
Απ' τα φιλιά που χάρισα στα κάλλη του κορμιού σου
λουλούδι φύτρωσε μικρό που πίνει απ' τους χυμούς σου
Λουλούδι που κι αν μαραθεί τη μυρωδιά δε χάνει
γιατί δακρύζει σαν ιτιά κι ανθεί σαν πικροδάφνη
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ψέλνει στη Σιμωνόπετρα κι ακούγεται στον Άδη
μα οι τρομαγμένοι κάνουνε πως τάχα δεν ακούν.
Κλέβει το χνούδι απ'τα παιδιά, τα μονοπάτια σβήνει,
βαφτίζεται στην έρημο και γίνεται Σιμούν.
Στέλνει καράβια στο γκρεμό,
τον ίσκιο ξεθωριάζει,
κάνει κι εμένα φρύγανο,
μα εμένα δε με νοιάζει.
Με το 'να χέρι στη χαρά και τ' άλλο στην ομίχλη,
δεμένο με γλεντήσανε τα λαίμαργα πουλιά.
Γυρεύω την πανσέληνο να πέσει στο πηγάδι,
να κοιταχτώ, να θυμηθώ πως ήμουνα παλιά.
Να θυμηθώ, να ξεχαστώ
να γίνω ερυθρελάτη
οι ρίζες μου στον ουρανό,
τα φύλλα στο κρεβάτι.
Να βρω κι εσάς αδέρφια μου, που 'χετε ξεθυμάνει,
το φόβο και την ομορφιά να βάλουμε μαζί.
Να πλύνουμε με το κρασί τα νυσταγμένα μάτια
κι ύστερα να σαλπάρουμε στη θάλασσα πεζοί.
Και τα παρτάλια οι σκέψεις μας,
πειρατική σημαία.
Όλα στραβά γινήκανε
και όλα είν' ωραία.
12.Τα τραγούδια που έγραψα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δεν θέλω τα τραγούδια που έγραψα
ν' ανάβουν αναπτήρες
Θα ήθελα να σκίζουν τα μέτωπα
ν' ανοίγουνε κρατήρες
Κάτω απ' τη γλώσσα
σκυλιά δεμένα
χιλιάδες λέξεις
Δε θα σ' αντέξω
δε θα μ' αντέξεις
ανώδυνα
Τα λόγια τα σαράκια κι οι νότες μου
εμένα σκάβουν πρώτο
Δεν ήρθα για να βλέπω τα κάλη μου
να γλύφουνε το χρόνο
Ανάξιος αν είμαι, να μου δοθούν
της λήθης τα ελέη
Στα κέρατα του ταύρου γεννήθηκα
αυτό μπορεί να φταίει
Συμμετοχές σε δ
Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρα '82 1982.
Διαίρεση - Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Ζωή λαθραία - Λιζέτα Καλημέρη.
Όσα σου μοιάζουν - Σοφία Παπάζογλου.
Τα μυστικά του κήπου - Νίκος Κυπουργός.
Το μαντήλι της νεράιδας - Φένια Παπαδόδημα.
Ο φύλακας κι ο βασιλιάς - Σωκράτης Μάλαμας.
Κύκλος - Σωκράτης Μάλαμας.
Ένα - Σωκράτης Μάλαμας.
http://thanasis-papakonstantinou.blogspot.com/2011/11/blog-post_8144.html
Αγία Νοσταλγία
Περιέχει 13 κομμάτια
Ηχογραφήθηκε: Άνοιξη/καλοκαίρι 1992
Δισκογραφική: Lyra
Αγία Νοσταλγία είναι ο τίτλος του πρώτου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1993 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 13 κομμάτια.
- Στις χαραυγές ξεχνιέμαι
- Επιτύμβιο
- Χέρια τρελαμένα
- Λύκος κακός
- Με το φεγγάρι πιες
- Πάστα με κερασάκι
- Οργανικό
- Όνειρο
- Τρία Ρουμπαγιάτ
- Διάφανες αυλαίες
- Ο καντηλανάφτης
- Ο κομήτης του Χάλεϋ
- Αγία Νοσταλγία
Αγία Νοσταλγία (1993)
1.Στις Χαραυγές ξεχνιέμαι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Άλλες ερμηνείες:
Σωκράτης Μάλαμας
Γιάννης Χαρούλης
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
(δις)
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νού, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
2.Επιτύμβιο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Στο άπειρο πορεύομαι,
απ' το άπειρο ξεκίνησα.
Κέντρο του σύμπαντος κι αθάνατος
νόμισα ο άμυαλος πως ήμουνα.
3.Χέρια τρελαμένα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Η θάλασσα έχει κύματα,
η κουταλιά κανένα
και το κορμί που μου 'δωσαν
χέρια έχει τρελαμένα.
Δεν υπακούνε στο μυαλό
σηκώσαν' μπαϊράκι,
ακούνε μόνο την ψυχή
και το άσβηστο μεράκι.
Το 'να κρατάει το μάνικο,
το άλλο δουλεύει πένα
και μ' οδηγούν κοπιαστικά
στης μουσικής τη γέννα.
Έχω κοντά μου δυο παιδιά
και μια κυρά ωραία
μα τα λωλά τα χέρια μου
τέλια θέλουν παρέα.
4.Λύκος Κακός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σαν μπαλαρίνα διάφανη
περνάς μπροστά μου
και το άρωμά σου συνταγή
για εφηβικές παρανομίες.
Ομορφούλα μου
ο κακός ο λύκος είμαι
και σε κυνηγώ.
Στων παιδεραστών την όχθη
εξώκειλα θαρρώ.
Η μέλισσα βγάζει κερί
κι ο μάγος θαύμα
και το δικό μου το πουλί
βγάζει φωνή και αλαλάζει.
Ομορφούλα μου
ο κακός ο λύκος είμαι
και σε κυνηγώ.
Στων παιδεραστών την όχθη
εξώκειλα θαρρώ.
Νυχτερινά εμβατήρια
με προσκαλούνε.
Στη μάχη για τα μάτια σου
ήρθα με λιγοστές ελπίδες.
Ομορφούλα μου
ο κακός ο λύκος είμαι
και σε κυνηγώ.
Στων παιδεραστών την όχθη
εξώκειλα θαρρώ.
5.Με το φεγγάρι πιές
Με το φεγγάρι πιες
Στίχοι: Ομάρ Καγιάμ
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Αφού κανείς μας δεν μπορεί
το αύριο να τ' ορίσει
γλέντα τη δόλια σου καρδιά
που η αγάπη βασανίζει
Με το φεγγάρι πιες κρασί
γιατί κι αυτό τ' αστέρι
θα ψάχνει αύριο να μας βρει
μ' άδικα θα γυρίζει
6.Πάστα με κερασάκι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια πάστα η ζωή
κι η ΑΕΛ το κερασάκι.
Κι όλα όσα θέλω για να πω
τα τρώει το ποταμάκι.
Μονάχα ο δόκτωρ Ιπποκράτης
το 'χει πάρει είδηση,
κι αφήνοντας το βάθρο πού και πού
στις όχθες πάει να ψαρέψει το μυστικό.
Βεγγέρα, Μούσες, Μονοπώλιο, Μπραζίλ και Λάμπα,
της πόλης οι μοιραίοι εξασκούνται στο μπλαζέ.
Στη σκοτεινή πλευρά τελώνια 'λευτερώνονται
και τατουάζ γεμάτα 'αχ και βαχ'
στου Πηνειού τις λεύκες χαράζουνε.
Σκυφτός στης ΔΕΥΑΛ τα χαρακώματα μετράω
τις Κυριακές που ακόμα η πλάτη μου θα φορτωθεί.
Πίσω απ' τους δύστροπους φακούς μου
της μυωπίας την κοιτώ.
Μια παντρόνα να μ' ορέγεται
και να με περιπαίζει η Λάρισα.
7.Οργανικό
(Είπαμε Ορχηστρικό είναι!)
8.Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά-δειλά
της Κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδαν.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Τζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
δερβισάδες, μπεκτασίδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτύλα,
να σου χαλάνε το όνειρο
κι εσύ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.
9.Τρία ρουμπαγιάτ |
Στίχοι: Ομάρ Καγιάμ
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Σήκω και δώσε μου κρασί τα λόγια είναι χαμένα
απόψε το χειλάκι σου θα 'ναι το παν για μένα
κι όσο για τα ταξίματα και για τα κρίματά μου
τα βλέπω σαν τα κατσαρά μαλλιά σου μπερδεμένα
Για 'κείνα που δεν έκανα και που 'χω καμωμένα
αν έχω τη ζωή σωστά είτε στραβά παρμένα
αυτό θα 'ν' το μαράζι μου κρασί λοιπόν, ποιος ξέρει
μη βγαίνει τούτ' η αναπνοή στερνή φορά από μένα
Όταν θελήσει η μοίρα μου τον κόσμο αυτό ν' αφήσω
και κάθ' ελπίδα για ζωή απ' την καρδιά μου σβήσω
μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξετε συντρόφοι
σαν θα γεμίζει με κρασί μπορεί να ξαναζήσω
10.Διάφανες αυλαίες
Στίχοι: Ανδρέας ΕμπειρίκοςΜουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Είναι τα βλέφαρά μου
διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω βλέπω
μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω
μπρος μου ό,τι ποθώ.
11.Ο καντηλανάφτης
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ
Ήταν ένας βαρύμαγκας,
ρεμπέτης και αλάνι
πού 'χε μαχαίρι δίκοπο
και σκούφια από τη Μάνη.
Χόρευε ζεϊμπέκικο
κι η γη θαρρείς βογκούσε
κι έφτυνε τον ταμπάκο του
σ' όποιον περιφρονούσε.
Είχε τριάντα γκόμενες
για κάθε μέρα μία,
καθόταν μόνο αν έπιανε
ο μήνας τριάντα μία.
Έξω απ' το σπίτι έκαναν
ουρά οι χωροφυλάκοι,
να πουν την καλημέρα τους,
να ψάξουν για μαυράκι.
Μα ένα πρωί αλλιώτικο,
μιαν αποφράδα μέρα
εκεί που αυτοκρατόρευε
και του 'καναν αέρα,
ένας φαφούτης γέροντας,
ένας παραλυμένος
να σέρνει το κουφάρι του
που ήταν αναγκασμένος.
12.Ο Κομήτης του Χάλευ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τώρα που ο κομήτης Χάλεϋ
για λίγο θα περάσει δίπλα απ' τη γη,
άνοιξε το παράθυρό σου.
Ίσως προλάβουμε να φιληθούμε,
ίσως και κάτι πιο πολύ...
13.Αγία Νοσταλγία
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Σωκράτης Μάλαμας
Αγία νοσταλγία πέλαγο ανοιχτό
πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθό
Αγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου
δεν έχω απόψε πού να πάω δέξου με στο δώμα σου
Αγία νοσταλγία τις αγάπες μου καλώ
μέσα από καθρέφτη παραμορφωτικό
Αγία νοσταλγία της μνήμης αδερφή
είσαι αγκάθι βάλσαμο τραγούδι και στριγκλιά μαζί
Αγία νοσταλγία ανίκητο θεριό
έχεις κλείσει την καρδιά μου σε λαβύρινθο
Στην Ανδρομέδα και στη γη
Περιέχει 12 κομμάτια.
Διάρκεια: 42:05
Ηχογραφήθηκε: στούντιο Αγροτικόν
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας
Στην Ανδρομέδα και στη γη είναι ο τίτλος του δεύτερου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1995 από τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 12 κομμάτια.
- Ανδρομέδα
- Πλάνα ξενιτειά
- Άστρο του πρωινού
- Του κάτω κόσμου οι φυλακές
- Κάτω απ' το μαξιλάρι
- Νυχτέρι
- Η βέρα
- Δέντρο μοναχό
- Η τράτα
- Οι καλογέροι
- Όσοι
- Οι πότες της στρογγυλής τραπέζης
1.Ανδρομέδα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Φωνητικά - Β φωνές: Σωκράτης Μάλαμας
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
2.Πλάνα ξενιτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Κόβω τη θάλασσα στα δυο
κι ανοίγω μονοπάτι
στην αγκαλιά μου να 'ρθεις ξανά
απ' το βυθό του χάρτη
Να σταματήσεις τις ψευτιές
πως θέλεις να γυρίσεις
μα δήθεν πως ο Κύκλωπας
προβάλλει αντιρήσεις
Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο
Να περιμένω άδικα
ξεθώριασε η μνήμη
αυτή η πλάνα ξενιτιά
πόσους δεν καταπίνει
3.Άστρο του πρωινού
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!
4.Του κάτω κόσμου οι φυλακές
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Βρ' αμάν, αμάν, αμάν!
Του κάτω κόσμου οι φυλακές
δεν είν' αρματωμένες
με αμπάρες και με σιδεριές
και "βουβαλό" στην πόρτα.
Βρ' αμάν, αμάν αμάν!
Ορθάνοιχτα είναι τα κελιά
αλλά ψυχή δε φεύγει
γαιτί εύκολα ξεχάσανε
του πάνω κόσμου οι "ωραίοι".
Βρ' αμάν, αμάν, αμάν!
5.Κάτω απ΄το μαξιλάρι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Κάτω απ' το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.
Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά
πλάι στο μαχαραγιά.
Να σου μιλάν στον ύπνο,
να σε μπάζουνε σε κήπο
με μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς
με χειμωνανθούς.
Κι όταν σ' αναταράσσει
για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό,
να σου δίνουν φυλαχτό.
Χαϊμαλί από μετάξι,
που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη
που 'χει μείνει απάτητη.
Έρχονται και σε μένα
πρόσωπα λησμονημένα,
άδεια και χλωμά
από πριν κι από μετά.
Μου κρατάν το χέρι
στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ.
Είναι λίγοι, είναι πολλοί.
Μέσα στο πηγάδι
κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές
Ήλιε μου τώρα βγες!
6.Νυχτέρι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σε τούτο το νυχτέρι
η Σανκάρ κι η Μπαλιστρέρι
μου κρατάνε συντροφιά.
Κι η νύχτα η κοροϊδεύτρα
κράζει και λαλεί
πάλι νταλγκάδες το παιδί.
Αρχέγονες οι μνήμες,
τα παπούτσια φαγωμένα
απ' τις κοκκινόπετρες.
Στην ξενιτιά δεν πήγα
ούτ' αρρώστησα
μα το κλαρίνο με τρυπά.
Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού.
7.Η βέρα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Καθόμουνα στον καφενέ, αμάν, αμάν,
κι έβλεπα τα μανάρια
να περπατούν καμαρωτά, αμάν, αμάν
και να μοσχοβολάνε.
ΧΟΡΟΣ: "Κι όσο το μάτι θόλωνε,
η βέρα που φορούσε
γαντζώνονταν στο δάχτυλο
και τον πετροβολούσε"
Μέταλλο σε βαρέθηκα, αμάν αμάν,
βάρυνες με τα χρόνια.
Σε βγάζω από πάνω μου, αμάν, αμάν,
και σε πετώ στο κύμα.
ΧΟΡΟΣ: "Περνούσε ψάρι νηστικό
και άρπαξε τη βέρα
Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός
άκου, φτωχό και μένα"
Το ψάρι ήταν άτυχο, βρ' αμάν, αμάν,
έπεσε σε τηγάνι
και βρέθηκε στο πιάτο μου, αμάν, αμάν,
ένα Σαββάτο βράδυ.
ΧΟΡΟΣ: "Τ' ανοίγει με τα χέρια του
και βρίσκει το μπελά του.
Πετιέται η βέρα κι έρχεται
ξανά στα δάχτυλά του"
8.Δέντρο μοναχό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ποιος είδε δέντρο μοναχό
να 'χει ριγμένα φύλλα,
ποιος είδε και τις αγκαλιές
πού 'δωσα και που πήρα.
Ποιος άκουσε τα βήματα
απ' του σκακιού το πιόνι,
ποιος άκουσε τον ίδρωτα
πού 'πεσε στο σεντόνι.
Έλα μορφή αγαπημένη,
έλα όπως παλιά,
με το αγκάθινο στεφάνι
πού 'χες πάντα πρόχειρα.
Ποιος λάτρεψε το άρωμα
απ' το βρεγμένο χώμα,
ποιος χαίρεται το αντάμωμα
με το δικό σου σώμα.
Ποιος άπλωσε τα χέρια του
να πιάσει τα όνειρά του,
ποιος άγγιξε τις ομορφιές
που πέρασαν μπροστά του.
Έλα μορφή αγαπημένη,
έλα όπως παλιά
με το αγκάθινο στεφάνι
που 'χες πάντα πρόχειρα.
9.Η τράτα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Με μια τράτα ολόχρυση
με σουρωτήρι πάτο,
στο σκότος πλέει αβύθιστη
με πλήρωμα φευγάτο.
Αντί πανιά πουκάμισα
και για κουπιά τα χέρια,
ψαρεύει αναστεναγμούς
και τους πουλάει στ' αστέρια.
Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Βρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού.
Χιλιάδες μάτια την κοιτάν
καρδιές την προσκυνάνε,
κι όσοι παραλογίζονται
που πάει τη ρωτάνε.
Πηγαίνω μεσοπέλαγα
με τ' άλμπουρα της νίκης,
για να χτενίσω τα λυτά
μαλλιά της Βερενίκης
Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού
Φεγγάρι παλιοφέγγαρο
φεγγάρι μεταξένιο,
τη νύχτα κάνεις φωτεινή
κι εμένα αλλοπαρμένο.
Οι πρώτοι και καλύτεροι
σε ψάχναν στα ρυάκια,
κι εγώ από τη Λάρισα
σου στέλνω τραγουδάκια.
Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η σελήνη μας η κουρελού.
10.Οι καλογέροι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι,
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.
Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.
Γιατί είμαι αδύναμο σκαρί
και χάνω τη σειρά μου
όταν γυναίκα δαίμονας
περάσει από κοντά μου.
Η πίστη θέλει στήριγμα
θεό που να λατρεύει
και μοναστήρι πέτρινο
κελί σαν μαύρη απόχη
στρώμα από άγριο μαλλί
τα όνειρα να διώχνει.
Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.
11.Όσοι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όσοι φυλάνε κλειδαριές
και τα κλειδιά γυρίζουν,
δεν έχουν φίλους καρδιακούς,
δεν έχουν προκοπή.
Γύρνουν τα βράδια φλυαροι,
απανωτά καπνίζουν
κι όταν στο στρώμα πέσουνε,
βουλιάζουν στη σιωπή.
Όσοι νομίζουν πως κρατάν
της γνώσης τα ευαγγέλια
και δίχως να τους ζητηθεί
τη γνώμη δίνουνε,
ξυπόλητοι βαδίζουν
στης ζωής τα μονοπάτια.
Αλλού 'ναι τα αληθινά
κι αλλού σκαλίζουνε.
Όσοι φοράν τα μαύρα τους
τα ρούχα για ν' αρέσουν,
κι απ' τον καθρέφτη φεύγουνε
με άλλον εαυτό,
θα βγουν στο προσκλητήριο
και θα τους αφαιρέσουν
το δίπλωμα, το όχημα
και το μυστήριο
12.Οι πότες της στρογγυλής τραπέζης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας & Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Μελίνα Κανά ( Τερτσέτο )
Γύρω από τούτο το ακούραστο τραπέζι,
που το φαΐ και το πιοτό μας κουβαλά,
τη μέρα κλείσαμε αδυσώπητη μέρα,
με τα διλήμματά της και τις αναποδιές.
Α, βλέφαρα μολυβένια
α, και μάτια θολά!
Γεια σας πότες της στρογγυλής τραπέζης,
που τα σαρκία σας η μέθη κυβερνά.
Ας είναι μια φορά τίποτα να μην πούμε,
τον ψίθυρο των άστρων έπιασε η γκλάβα μου.
Α, αρμονία και χάος!
Πάλι στα ίδια γυρνώ...
Της αγάπης γερακάρης
Τα τραγούδια του Θ.Π. ερμηνεύει η Μελίνα Κανά.
Ηχογραφήθηκε: στούντιο Αγροτικόν
Διάρκεια: 40:34
Δισκογραφική: Lyra
Της αγάπης γερακάρης είναι ο τίτλος του τρίτου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1996 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 11 κομμάτια.
- Στη φωτιά
- Φεϊρούζ
- Μαλαματένια μου ζωή
- Όταν τραγουδάω
- Ο Τρυγητής
- Αποσπερίτης
- Έρημα κορμιά
- Φιλί αμέθυστο
- Βάρδια
- Σώμα που χορεύεις
- Η παραβολή του ασώτου
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Κώστας Θεοδώρου
"Της αγάπης γερακάρης" ονομάζεται η τρίτη κατά σειρά δισκογραφική προσπάθεια του Θανάση και το κυρίαρχο στοιχείο είναι η κεντρική παρουσία της Μελίνας Κανά...
1. Στη φωτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Δροσοσταλίδα το πρωί
το μεσημέρι λάμια
και παραγιός τ' απόβραδο
που φεύγει απ' τη δουλειά.
Τη νύχτα σιτοκαλαμιά
που σπίρτο την ανάβει.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Ματιά που κάπου σκάλωσε,
βήμα που γρηγορεύει,
δρυοκολάπτης που ξανά
το θώρακα τρυπά.
Χαρά που φεύγει στα ψηλά,
θυμός που πέφτει κάτω.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Μικράκι που πελάγωσε,
ντροπή που γυροφέρνει,
του λόφου αλεπότρυπα
με δώδεκα στοές.
Γιορτή που δεν τιμήθηκε,
ηφαίστειο που κοιμάται.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στις φωτιές!
2.Φειρούζ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Φεϊρούζ, βγες στο μπαλκόνι
να σ'ακούσουν τα πουλιά,
του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι
και οι λειχήνες του Αραράτ.
Ρεφρέν
[Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
τους αναστεναγμούς μου αφήνω,
οοοοο, στα σταυροδρόμια της ζωής.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
έμαθα πάντοτε να δίνω,
οοοοο, όσα δεν έδωσε κανείς.]
Στείλε μου το "wa habibi" (για χαμπίμπι)
στις φτερούγες του νοτιά,
να περάσει από τη Γαύδο
και ν'ανέβει πιο ψηλά.
Ρεφρέν
Η Ευαγγελία λέει
τον Αρχαγγελιτικό
κι εσύ στης Μπεκάα τη θέρμη
τραγουδάς το ανείπωτο.
Ρεφρέν
3.Μαλαματένια μου ζωή
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Μαλαματένια μου ζωή
και φρύγανά μου χρόνια
τους έρωτές μου συναντώ
σε μαρμαρένια αλώνια.
ΕΠΩΔΟΣ:
Δως μου της αγάπης γερακάρη
μύθο για να κρατηθώ.
Δως μου το φιλί της προδοσίας,
το πανάρχαιο φυλακτό.
Το γέλιο και το δάκρυ μου
σε μια ζαριά κλεισμένα.
Ζάρια τα μάτια τα τυφλά
τα διπλοκλειδωμένα.
Γερμένη βάρκα στην ακτή
γυρεύει λαμνοκόπους
κι εγώ αγαπώ τους ξένους μου,
τους πιο δικούς μου ανθρώπους.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω
γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά.
Έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη
σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα...
Κάθισε κοντά μου Θάμυρι να πούμε
τη χαρά του κόσμου, το παράπονο.
Κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου
και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα...
Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας
και το μεταφέρουν στο στερέωμα
όπου αναβοσβήνει σαν θλιμμένο πάλσαρ
και το δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα..
5.Ο τρυγητής
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα κάλλη σου βατόμουρα κι είπα να σου τα κόψω.
Αγκάθια μ' αγκυλώσανε μα ό,τι είναι θα τελειώσω.
Εμένα κι αν μου τ' αρνηθείς -κι ώσπου να καμαρώσεις-
θα' ρθει ο άγριος τρυγητής κι ό,τι έχεις θα του δώσεις.
Γι' αυτό λοιπόν τα κάλλη σου σε μένα να τα δώσεις.
Παράβλεψε τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου.
Κοίτα πώς τρέμει η ανάσα μου και τ' ακροδάχτυλά μου.
Στο φως που τρέχει γρήγορα ν' ανέβεις γητευτή μου
κι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ, θα' ναι η αμοιβή μου.
Στο φως ν' ανέβεις και να ρθεις, αυτή' ναι η γιορτή μου.
Θέλω να πω στους βάρβαρους και στους ειδωλολάτρες
πως έχω βάρος και Θεό και γι' αυτονών τις πλάτες.
Θεό που κάθεται στη γη -ξέρω τη γειτονιά του-
που 'χει την αυταρέσκεια και δε θωρεί μπροστά του.
Μα σαν θα 'ρθει ο τρυγητής, θα βρει τη γιατρειά του.
Θα 'ρθει ο άγριος τρυγητής, να βρει τη γιατρειά του.
6.Αποσπερίτης
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Η μέρα φεύγει ποιος την κλέβει
ήξερα μα ξέχασα
όσοι δουλέψαν κι όσοι παιδέψαν
τα λερωμένα πέταξαν
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Οι πολιτείες πάντα χορεύουν
σε ρυθμό κιρκαδιανό
τα φώτα ανάβουν να προλάβουν
της νύχτας το μετέωρο
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Τα βήματά μας άθελά μας
είναι δώρα ακριβά
γι' αυτούς που μένουν και περιμένουν
το σούρουπο μιαν αγκαλιά
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Μες στο σκοτάδι θα 'ρθουν πάλι
μακρινές μαρμαρυγές
να ψιθυρίσουν να θυμίσουν
τρεις απανωτές φορές
7.Έρημα κορμιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Έρημα κορμιά του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια
έρημα κορμιά αποταμιευτήρες
γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες
Έρημα κορμιά καμένες εκκλησίες
καφτάνια της ψυχής αρχαίες αμαρτίες
έρημα κορμιά μελτέμια και θρακιάδες
άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες
Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα
κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Μελίνα Κανά
Ένα φιλί που γεύτηκα
στου σκοταδιού τη φύρα
μπορεί να το ονειρεύτηκα
μπορεί και να το πήρα.
Για μέρες το 'χα πάνω μου,
στα χείλη τυλιγμένο.
Της μέθης ήταν πρόσφορο
και βάσανο κρυμμένο.
Της ζάλης τα φτηνά φιλιά
στην άκρη θα τα αφήσω
κι ένα φιλί αμέθυστο
θα 'ρθω να σου ζητήσω.
9.Βάρδια
Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι : Γιώργος Αθανασόπουλος
Πρώτη εκτέλεση:Μελίνα Κανά
Μια θάλασσα η βόλτα μας, στα κύματα να παίξεις
κι αλίμονο στους ξέμπαρκους που μείναν στη στεριά.
Μονάχα την αρμύρα της να πας να τη γυρέψεις
φουρτούνα και απανεμιά, μια άγρια ομορφιά.
ΕΠΩΔΟΣ:
Όμορφος κόσμος μάτια μου
μα το σεργιάνι λίγο.
Ένα τραγούδι παιδικό
που γίνεται καημός.
Τα μάτια πριν χορτάσουνε
πρέπει να ξαναφύγω
καλή αντάμωση λοιπόν
στων αστεριών το φως.
Όταν κοιμάται ο Θεός κι ο διάβολος ξεχνάει
σε βάρδια δίχως πλευρικά, μια νύχτα σκοτεινή,
μεθά ο χρόνος και γελά κι άλλο δεν προχωράει.
Βάλε φωτιά στα ρούχα σου και κέρνα μας κρασί.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άσε το κορμί να πέσει
μες το παραπήγαδο
που ‘χει φίδια πετιμέζι
και βαθύ αντίλαλο
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Σαν το στάχυ που λυγίζει
και σηκώνεται ξανά
να ‘ρχεσαι και να μας φεύγεις
μια στο χώμα μια ψηλά
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Δάχτυλα σαν καντηλάκια
φτερουγίζουν γύρω μας
στις γωνιές και στα πλακάκια
όλους να μας αγαπάς
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
11.Η παραβολή του ασώτου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Της νύχτας η ακταιωρός τους πλάνητες μαζεύει,
με χάδια τους χαζεύει, με χίλια ξωτικά.
Ξεχύνεται απ' τ' αμπάρια της κρασί βαλσαμωμένο,
κόκκινο, κεντημένο με σταυροβελονιά.
ΕΠΩΔΟΣ:
Όσοι σέρνονται τις νύχτες
πέφτουνε σε μαύρες τρύπες
Ρίξε το σπίρτο μέσα σου, ρίξε το παραμύθι
να ζοριστούν τα στήθη και να ‘'ρθουν πιο κοντά.
Στους άλλους πάντα δίνουμε ό,τι μας περισσεύει
μα η μέθη δυσκολεύει θαρρώ τα πράγματα.
Στη μέση η Φιλίποβνα και γύρω οδαλίσκες
ακόμα δε συνήλθες άσωτε υιέ.
Από παντού ακούγονται ζουρνάδες και νταούλια:
παρακαλάς την πούλια να ψήσει έναν καφέ.
Λάφυρα
Περιέχει 12 κομμάτια.
Δισκογραφική: Lyra
Λάφυρα είναι ο τίτλος του τέταρτου δίσκου του, που κυκλοφόρησε το 1998 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 12 κομμάτια. Στον δίσκο αυτό ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου συνεργάστηκε με την Μελίνα Κανά και το συγκρότημα από το Τουρκμενιστάν, Ashkhabad.
- Γιορτή (οργανικό)
- Αερικό
- Βάλε κρασί
- Στυλίτης
- Όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει
- Η λάθος μοιρασιά
- Αρματωλό
- Μιλώ για σένα
- Τα λάφυρα της νύχτας
- Αλεξάντρα
- Απόψε
- Αποχαιρετισμός
1.Γιορτή
.....
2.Αερικό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Φώτης Σιώτας
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Μελίνα Κανά
Αχ η ζωή είναι βούτυρο στον ήλιο
όλα στη γη το λένε καθαρά.
Όποιος πονά και δεν το φανερώνει,
κάνει τον πόνο άρχοντα.
Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.
Στο πουθενά θα μας πετάξει ο χρόνος
γι' αυτό λοιπόν και εμείς τα ξωτικά
σαν φορτηγά που βγήκαν απ' το δρόμο
θα ζήσουμε παράφορα.
Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.
4.Στυλίτης
σαν φορτηγά που βγήκαν απ' το δρόμο
θα ζήσουμε παράφορα.
Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.
4.Στυλίτης
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά & Θανάσης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )
Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες
Είδες το γέλιο του ουρανού
του γερακιού το ράμφος
Είδες το πρώτο πέταγμα
της αφορμής το άνθος
Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Φέρνει τα πέντε δάκτυλα
φέρνει τα δέκα χάδια
Φέρνει και σώμα δύστροπο
που έμαθε στα σκοτάδια
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος
Πάνω στα ματόκλαδα
εσύ είσαι ανεβασμένος
Παίζεις λαούτο με φτερό
και εγώ τα μάτια κλείνω
Γλιστράς από τα βλέφαρα
και στην καρδιά σε αφήνω
Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος..
5.Όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με
όπως κρατάει το δασάκι τη βροχή
να μ' αγαπάς όπως δεν έχει ξαναγίνει
γιατί είμαι χάρισμα, είμαι πληγή.
Και 'γω τον κόσμο θα σου ομορφαίνω
σαν παραμύθι νυχτερινό
κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν
θα σου ζεσταίνω το γυρισμό.
Τα λόγια ψεύτικα σαν του Μαρτιού το χιόνι
όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πει.
Μέσα στα μάτια σου τα δυο συγκράτησέ με
γιατί είμαι θρόισμα, είμαι σιωπή.
Και 'γω τον κόσμο θα σου ομορφαίνω
σαν παραμύθι νυχτερινό
κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν
θα σου ζεσταίνω το γυρισμό.
Στίχοι: Ανδριανή Διαγουμά
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ό,τι στ' αλήθεια χάνουμε
στα ψεύτικα το ζούμε
μες στου μυαλού τη θύελλα
εκεί στα σκοτεινά.
Κόβοντας όλα τα σκοινιά
που μας κρατούν στο χώμα
που μας κρατούν και στη φωτιά
δεν πέσαμε ακόμα.
Πίσω απ' την πόρτα ξεδιψούν
με λάβδανο οι ψυχές μας,
τις αμαρτίες μια ζωή
τις τρέφουν οι πληγές.
Αλαφρογέρνοντας γλυκά
στου ύπνου το κοπίδι
μια ανάσα ξετυλίγεται
μες στα στενά μας χείλη.
Κι έπειτα λίγο πριν φανεί
του ορίζοντα το βάθος
στου χρόνου μας την εκπνοή,
στη λάθος μοιρασιά,
τα χέρια τείνουμε άγκιστρα,
τα χέρια που θεριέψαν
να ψηλαφίσουν μια στιγμή
τη φύτρα που δεν δρέψαν.
7.Αρματωλό
....
7.Μιλώ για σένα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Μιλώ με τα ψηλά τ' απάτητα βουνά
και τους μιλώ για σένα
πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια
Και μ' απάντησαν:
''Τα γεφύρια χορταριάζουν.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς''.
Μιλώ με τ' ουρανού τα μαύρα σύννεφα
και τους μιλώ για σένα
πως όταν περπατάς, γλυκά όπου πατάς
η στέρφα γη ανθίζει
Και μ' απάντησαν:
"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."
Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές
και τους μιλώ για σένα
πως όταν με κοιτάς, σαν λες πως μ'αγαπάς
αγγέλοι φτερουγίζουν
Και μ' απάντησαν:
"Είναι χάρτινοι οι αγγέλοι.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."
8.Τα λάφυρα της νύχτας
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα λάφυρα της νύχτας
έχεις κρύψει στο βλέμμα σου
σαν τον κλέφτη που ξέρει
πως το άλλο σκαλί
θα ‘ναι η φυλακή.
Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη.
Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή.
Τρελό πουλί κι εφήμερο,
αυτάρεσκο πουλί.
Ο καθρέφτης σαν στόμα,
σαν σπηλιά και σαν θάλασσα,
με τα πρόσωπα παίζει,
με τα είδωλα ζει,
άλλη μια φυλακή.
Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη.
Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή.
Τρελό πουλί κι εφήμερο,
αυτάρεσκο πουλί.
10.Αλεξάντρα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα φύλλα είναι κόκκινα,
φύλλα του φθινοπώρου
κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
και κάλτσα του διαβόλου.
Δεν τη χωράει ο Κίσσαβος,
δεν τη χωράει ο τόπος
κι αν της μιλάς για σύνεση
χαμένος πάει ο κόπος.
Αλεξάντρα, σαλαμάντρα, τί κακό είν' αυτό!
Γιατί πήγες μ' άλλον άντρα, παλιοκόριτσο;
Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
τον ουρανό να βρέχει,
θυμάται την αγάπη της
που πια δεν την κατέχει.
Σπρώχνει το καστανόχωμα,
βγαίνει απ' τη φωλιά της
και κει που ο κάπρος πλένονταν
σκορπά τα δάκρυά της.
Κίτρινα φοράς και μαύρα, μες στις ομορφιές
Αλεξάντρα, Αλεξάντρα πως με ξέχασες!
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Τα φύλλα είναι κόκκινα,
φύλλα του φθινοπώρου
κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
και κάλτσα του διαβόλου.
Δεν τη χωράει ο Κίσσαβος,
δεν τη χωράει ο τόπος
κι αν της μιλάς για σύνεση
χαμένος πάει ο κόπος.
Αλεξάντρα, σαλαμάντρα, τί κακό είν' αυτό!
Γιατί πήγες μ' άλλον άντρα, παλιοκόριτσο;
Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
τον ουρανό να βρέχει,
θυμάται την αγάπη της
που πια δεν την κατέχει.
Σπρώχνει το καστανόχωμα,
βγαίνει απ' τη φωλιά της
και κει που ο κάπρος πλένονταν
σκορπά τα δάκρυά της.
Κίτρινα φοράς και μαύρα, μες στις ομορφιές
Αλεξάντρα, Αλεξάντρα πως με ξέχασες!
11.Απόψε
Στίχοι : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Απόψε το τραγούδι θα'ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το'να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.
12.Αποχαιρετισμός(οργανικό)
Βραχνός προφήτης
Περιέχει 12 κομμάτια.
Ηχογραφήθηκε: Studio Magnanimus
Διάρκεια: 50:59
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος
Για κάποιους "πιστούς" ο καλύτερος δίσκος του Θανάση έως και σήμερα...μάλλον θα συμφωνήσουμε κι εμείς...Βραχνός προφήτης...
1.Ήμερος ύπνος
Στίχοι: Χρήστος Μπράβος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Χιόνι,σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο
χιόνι και πένθιμο σκυλί, βραχνός προφήτης
Και όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος
Κοιτάς απ' το παράθυρο, καπνίζουν τα πηγάδια
χιόνι και ανάψαν τη φωτιά στο κάτω κόσμο
Και όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος
Ο κυνηγός στο πέρασμα, το σπίρτο πίνει
το λύκο που εχίμηξε, πίσω του δεν τον βλέπει
Και όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος
2.Όταν χαράζει
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
Στίχοι: Χρήστος Μπράβος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
"Βραχνός προφήτης"
Όπου, στα 1923 ο επικυρηγμένος Θωμάς Γκαντάρας
ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί..."
Ο φωτογράφος των Τρικάλων Α. Μάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά γυρνώντας σπίτι του
τους γάμους θα σκεφτότανε αλλά και τους θανάτους
που εκράτησε παντοτινά στο ακριβό χαρτί
Μα πιο πολύ θυμότανε το βράδυ του Αυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε για του δικαίου τον ύπνο
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε όπως κάθε φορά
Μήτε που άκουσε σκυλί, θυρόφυλλο να τρίζει
και απ' το φεγγίτη της σκεπής τον είδε να γλιστρά
από την άκρη Άγγελος, στα δόντια το μαχαίρι
Άγγελος, Εξάγγελος, μας ήρθε από μακριά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν
αέρας Πεχλιβάνης
να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν
μόλις τον ανασάνεις.
Θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν
κράνα για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν
ρητορικά χαλίκια.
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμάν αμάν
θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωή, βρε αμάν αμάν
της μοναξιάς ο κήπος.
Τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν
γύρω απ' τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν
θα ρέει απ' τις οθόνες.
Αέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν αμάν
να 'σαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμάν αμάν
να 'ρθεις να μου την πάρεις,
για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμάν αμάν
του κόσμου τη ραστώνη,
να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμάν αμάν
το περσινό το χιόνι.
6.Οι τρεις ανθοί (συμμετέχει η Λιζέτα Καλημέρη)
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Λιζέττα Καλημέρη
Ξυπνά καρδιά μου, ξύπνησε
δειλή και χαϊδεμένη
το πανηγύρι άρχισε
και δε μας περιμένει
ξύπνα να δεις τους άρχοντες
πώς γίνονται κουρέλια
και τις στιγμές τις όμορφες
σαν χέλια πως γλιστράν
Να δεις τους νυχτοκάβουρες
πώς καίνε και παγώνουν
και τα αηδονάκια της βροχής
τη λάσπη πώς ζυμώνουν
Ξύπνα να δεις καμάρι μου
τους τρεις ανθούς του κρόκου
του τελευταίου τη σιγή
του πρώτου την κραυγή
Να δεις τα γένια του Ομάρ
να στάζουνε ρουμπίνια
και τους αλύτρωτους καημούς
να πέφτουν σε καμίνια
Ξύπνα, τις πύλες άνοιξε
να μπουν οι κουρασμένοι
να μπω κι εγώ που μ' έπιασε
η δίψα για ζωή
7.Οι γριές(Εισαγωγή)
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Καλή γριά μου γίνε,
γίνε κοριτσάκι
και στα αγριολίβαδα
τρέξε να κρυφτείς.
Ήλιος πυρπολητής
κι ανάλαφρο αεράκι
μαζί σου παίζουν
το παιχνίδι της ζωής.
Αλλιώς τα περιμέναμε
κι αλλιώς μας ήρθαν,
λένε αναστενάζοντας
στον τόπο μου οι γριές.
Σέρνουν βαρύ σταυρό
και όταν αποθάνουν
τον κόβουν ξύλα οι γείτονες
κι ανάβουνε φωτιές.
8.Ατμάν
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Στου Μαγγελάνου τις φωτιές,
στου Βόρα το κατάρτι
και στου παιδιού το γόνατο
το ίδιο πράγμα αλλάζει
και τις φωνές σκεπάζει.
Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει.
9.Ούτε τριγμός ούτε λιγμός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
-πες μου ποιος δεν το ξέρει-
τρύπες ανοίγουνε στη γη
κρυστάλλινοι αρουραίοι.
Κάνουν την πέτρα κόσκινο
-πες μου αν δεν είναι αλήθεια-
και χάνονται στα τρίσβαθα
στην πορφυρένια ψίχα.
Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
-πες μου πού είναι το ψέμα-
ούτε βαριά πατήματα
στο δρόμο για τα ξένα.
Μόνο σιωπή ασάλευτη,
-πες μου τι δεν ταιριάζει-
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει.
10.Σαμπάχ
Στίχοι - Μουσική - Παπακωνσταντινου Θανάσης ~
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας ~
Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος
από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημενος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.
Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.
Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι απ' το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσε
12.M81 (ορχηστρικό)
1.Ήμερος ύπνος
Στίχοι: Χρήστος Μπράβος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Χιόνι,σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο
χιόνι και πένθιμο σκυλί, βραχνός προφήτης
Και όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος
Κοιτάς απ' το παράθυρο, καπνίζουν τα πηγάδια
χιόνι και ανάψαν τη φωτιά στο κάτω κόσμο
Και όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος
Ο κυνηγός στο πέρασμα, το σπίρτο πίνει
το λύκο που εχίμηξε, πίσω του δεν τον βλέπει
Και όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
3.Παλιά πληγή
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
4.Α.Μάνθος
Στίχοι: Χρήστος Μπράβος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
"Βραχνός προφήτης"
Όπου, στα 1923 ο επικυρηγμένος Θωμάς Γκαντάρας
ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί..."
Ο φωτογράφος των Τρικάλων Α. Μάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά γυρνώντας σπίτι του
τους γάμους θα σκεφτότανε αλλά και τους θανάτους
που εκράτησε παντοτινά στο ακριβό χαρτί
Μα πιο πολύ θυμότανε το βράδυ του Αυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε για του δικαίου τον ύπνο
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε όπως κάθε φορά
Μήτε που άκουσε σκυλί, θυρόφυλλο να τρίζει
και απ' το φεγγίτη της σκεπής τον είδε να γλιστρά
από την άκρη Άγγελος, στα δόντια το μαχαίρι
Άγγελος, Εξάγγελος, μας ήρθε από μακριά
5.Πεχλιβάνης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν
αέρας Πεχλιβάνης
να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν
μόλις τον ανασάνεις.
Θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν
κράνα για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν
ρητορικά χαλίκια.
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμάν αμάν
θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωή, βρε αμάν αμάν
της μοναξιάς ο κήπος.
Τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν
γύρω απ' τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν
θα ρέει απ' τις οθόνες.
Αέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν αμάν
να 'σαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμάν αμάν
να 'ρθεις να μου την πάρεις,
για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμάν αμάν
του κόσμου τη ραστώνη,
να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμάν αμάν
το περσινό το χιόνι.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Λιζέττα Καλημέρη
Ξυπνά καρδιά μου, ξύπνησε
δειλή και χαϊδεμένη
το πανηγύρι άρχισε
και δε μας περιμένει
ξύπνα να δεις τους άρχοντες
πώς γίνονται κουρέλια
και τις στιγμές τις όμορφες
σαν χέλια πως γλιστράν
Να δεις τους νυχτοκάβουρες
πώς καίνε και παγώνουν
και τα αηδονάκια της βροχής
τη λάσπη πώς ζυμώνουν
Ξύπνα να δεις καμάρι μου
τους τρεις ανθούς του κρόκου
του τελευταίου τη σιγή
του πρώτου την κραυγή
Να δεις τα γένια του Ομάρ
να στάζουνε ρουμπίνια
και τους αλύτρωτους καημούς
να πέφτουν σε καμίνια
Ξύπνα, τις πύλες άνοιξε
να μπουν οι κουρασμένοι
να μπω κι εγώ που μ' έπιασε
η δίψα για ζωή
7.Οι γριές(Εισαγωγή)
«Να πω; Θα πω ένα τραγούδι που παίζαμε τη Σαρακοστή, όταν περιμέναμε το Πάσχα. Είχαμε ένα παιχνίδι που λεγόταν "καλογράκια" και το τραγουδούσαμε και το παίζαμε...εμείς τα κορίτσια.»."Κάτω στα τσαιρια στα τσαιροχωρια βόσκουν μούλες βόσκουν κι μια μούλα στέκει. Στέκει κι δε βόσκει κι ούιδε..."
Παραδοσιακό τραγούδι της περιοχής Ελασσόνας-Δεσκάτης, τραγουδισμένο από τη γιαγιά μου Κατερίνη Μπλάντα, τον θειο μου Γιώργο Μπλάντα και τη μάνα μου Βάια Παπακωνσταντίνου, με των εκ των υστέρων συνέργια του Μπάμπη Παπαδόπουλου στις κιθάρες. Τα όσα λέει η γιαγιά στην αρχή, αποτέλεσαν αφορμή για να γράψω τις «Γριές». Έβαλα λοιπόν τα δύο τραγούδια παρέα, θεωρώντας τα ένα ενιαίο σύνολο
8.Οι γριές
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Καλή γριά μου γίνε,
γίνε κοριτσάκι
και στα αγριολίβαδα
τρέξε να κρυφτείς.
Ήλιος πυρπολητής
κι ανάλαφρο αεράκι
μαζί σου παίζουν
το παιχνίδι της ζωής.
Αλλιώς τα περιμέναμε
κι αλλιώς μας ήρθαν,
λένε αναστενάζοντας
στον τόπο μου οι γριές.
Σέρνουν βαρύ σταυρό
και όταν αποθάνουν
τον κόβουν ξύλα οι γείτονες
κι ανάβουνε φωτιές.
8.Ατμάν
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Στου Μαγγελάνου τις φωτιές,
στου Βόρα το κατάρτι
και στου παιδιού το γόνατο
το ίδιο πράγμα αλλάζει
και τις φωνές σκεπάζει.
Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει.
9.Ούτε τριγμός ούτε λιγμός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
-πες μου ποιος δεν το ξέρει-
τρύπες ανοίγουνε στη γη
κρυστάλλινοι αρουραίοι.
Κάνουν την πέτρα κόσκινο
-πες μου αν δεν είναι αλήθεια-
και χάνονται στα τρίσβαθα
στην πορφυρένια ψίχα.
Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
-πες μου πού είναι το ψέμα-
ούτε βαριά πατήματα
στο δρόμο για τα ξένα.
Μόνο σιωπή ασάλευτη,
-πες μου τι δεν ταιριάζει-
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει.
10.Σαμπάχ
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας ~
Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος
από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημενος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.
Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.
Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι απ' το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσε
12.M81 (ορχηστρικό)
Αγρύπνια
Περιέχει 13 κομμάτια.
Ηχογραφήθηκε: Στούντιο Αγροτικόν
Διάρκεια: 64:57
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Τίτος Καργιωτάκης, Χρήστος Χαρμπίλας
Παραγωγός: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Τίτος Καργιωτάκης, Χρήστος Χαρμπίλας
Πολλοί χαρακτηρίζουν την αγρύπνια ως την πιο μεστή δουλειά του Θανάση...κι εδώ συμφωνούμε απόλυτα!
1.Αγρύπνια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως, μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλείφεις σαν το σκυλί.
Δεν αγαπάς!Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά,
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το "ωσαννά".
Αγρύπνια της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
2.Σ'αφήνω γεια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σ' αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου
και σεις αγαπημένες αδελφούλες.
3.Άδειοι τόποι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Όταν σταλάξει η κούραση
το όπιο της το γλυκύ,
βαθύς ο ύπνος έρχεται
και των ψυχών την αύρα γεύεται.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.
Όσοι κοιμούνται γίνονται
παιδιά και παραδίνονται.
Πάνω σε βλέφαρα κλειστά
του χρόνου ο άνεμος λυσσομανά.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.
Πριν μπεις για να ονειρευτείς,
πρέπει ν' αφήσεις καταγής,
έξω απ' του ύπνου το τέμενος,
τις αρετές σου ή το έρεβος.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου απόνερα
4.Liquid(ορχηστρικό)
.......
5.Τειρεσίας
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά
Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν
μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη
Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί
Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς
7.Ενύπνιο
8.Rua da bella vista
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή·
-ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.
Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.
Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
«Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».
Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.
9.Κάλαντα
« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».
9.Αγία Νοσταλγία
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Σωκράτης Μάλαμας
Αγία νοσταλγία πέλαγο ανοιχτό
πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθό
Αγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου
δεν έχω απόψε πού να πάω δέξου με στο δώμα σου
Αγία νοσταλγία τις αγάπες μου καλώ
μέσα από καθρέφτη παραμορφωτικό
Αγία νοσταλγία της μνήμης αδερφή
είσαι αγκάθι βάλσαμο τραγούδι και στριγκλιά μαζί
Αγία νοσταλγία ανίκητο θεριό
έχεις κλείσει την καρδιά μου σε λαβύρινθο
................
11.Να βγαίνεις απ'το όνειρο
Στίχοι: Γιάννης Ζαρκάδης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Να βγαίνεις απ' το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.
Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.
Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!
Να λείπει απάνω ο ουρανός.
12.Άστρο του πρωινού
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!
1.Αγρύπνια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως, μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλείφεις σαν το σκυλί.
Δεν αγαπάς!Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά,
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το "ωσαννά".
Αγρύπνια της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
2.Σ'αφήνω γεια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σ' αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου
και σεις αγαπημένες αδελφούλες.
3.Άδειοι τόποι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Όταν σταλάξει η κούραση
το όπιο της το γλυκύ,
βαθύς ο ύπνος έρχεται
και των ψυχών την αύρα γεύεται.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.
Όσοι κοιμούνται γίνονται
παιδιά και παραδίνονται.
Πάνω σε βλέφαρα κλειστά
του χρόνου ο άνεμος λυσσομανά.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.
Πριν μπεις για να ονειρευτείς,
πρέπει ν' αφήσεις καταγής,
έξω απ' του ύπνου το τέμενος,
τις αρετές σου ή το έρεβος.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου απόνερα
4.Liquid(ορχηστρικό)
.......
5.Τειρεσίας
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά
Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν
μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη
Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί
Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς
6.Έργο Αρ.1 σε Mi♭ για τσεκούρι και τηλεόραση
7.Ενύπνιο
8.Rua da bella vista
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή·
-ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.
Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.
Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
«Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».
Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.
9.Κάλαντα
« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».
9.Αγία Νοσταλγία
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Σωκράτης Μάλαμας
Αγία νοσταλγία πέλαγο ανοιχτό
πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθό
Αγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου
δεν έχω απόψε πού να πάω δέξου με στο δώμα σου
Αγία νοσταλγία τις αγάπες μου καλώ
μέσα από καθρέφτη παραμορφωτικό
Αγία νοσταλγία της μνήμης αδερφή
είσαι αγκάθι βάλσαμο τραγούδι και στριγκλιά μαζί
Αγία νοσταλγία ανίκητο θεριό
έχεις κλείσει την καρδιά μου σε λαβύρινθο
10.Δρομέας(ορχηστρικό)
................
11.Να βγαίνεις απ'το όνειρο
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Να βγαίνεις απ' το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.
Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.
Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!
Να λείπει απάνω ο ουρανός.
12.Άστρο του πρωινού
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!
Τα ζωντανά
Περιέχει 20 κομμάτια.
Ηχογραφήθηκε: Μάρτιος-Οκτώβριος 2003, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004
Δισκογραφική: Lyra
Τα ζωντανά-1o μέρος
1.Αγρύπνια
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως, μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλείφεις σαν το σκυλί.
Δεν αγαπάς!Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά,
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το "ωσαννά".
Αγρύπνια της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
2.Σαμπάχ
Στίχοι - Μουσική - Παπακωνσταντινου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος
από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημενος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.
Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.
Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι απ' το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσε
3.Στη φωτιά
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Δροσοσταλίδα το πρωί
το μεσημέρι λάμια
και παραγιός τ' απόβραδο
που φεύγει απ' τη δουλειά.
Τη νύχτα σιτοκαλαμιά
που σπίρτο την ανάβει.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Ματιά που κάπου σκάλωσε,
βήμα που γρηγορεύει,
δρυοκολάπτης που ξανά
το θώρακα τρυπά.
Χαρά που φεύγει στα ψηλά,
θυμός που πέφτει κάτω.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!
Μικράκι που πελάγωσε,
ντροπή που γυροφέρνει,
του λόφου αλεπότρυπα
με δώδεκα στοές.
Γιορτή που δεν τιμήθηκε,
ηφαίστειο που κοιμάται.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στις φωτιές!
4.Ούτε τριγμός ούτε λυγμός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
-πες μου ποιος δεν το ξέρει-
τρύπες ανοίγουνε στη γη
κρυστάλλινοι αρουραίοι.
Κάνουν την πέτρα κόσκινο
-πες μου αν δεν είναι αλήθεια-
και χάνονται στα τρίσβαθα
στην πορφυρένια ψίχα.
Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
-πες μου πού είναι το ψέμα-
ούτε βαριά πατήματα
στο δρόμο για τα ξένα.
Μόνο σιωπή ασάλευτη,
-πες μου τι δεν ταιριάζει-
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει.
5.Ήμερος ύπνος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Μπάμπης Παπαδόπουλος - "λαϊκεδέλικα"
Στίχοι/Ποίηση: Χρήστος Μπράβος
Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μάρθα Φριτζήλα (προοίμιο)
Προοίμιο:
Μέσα στου νεκρού το μάτι
δέντρα βλέπω και πουλιά.*
Χιόνι, σεντόνι τρυφερό
για του φιδιού τον ύπνο.
Χιόνι και πένθιμο σκυλί,
βραχνός προφήτης.
Κι όμως το πιο γλυκό βιολί
το παίζει ο θάνατος.
Κοιτάς απ' το παράθυρο,
καπνίζουν τα πηγάδια.
Χιόνι κι ανάψαν τις φωτιές
στον κάτω κόσμο.
Κι όμως το πιο γλυκό βιολί
το παίζει ο θάνατος.
Ο κυνηγός στο πέρασμα
το σπίρτο πίνει.
Το λύκο που εχίμηξε
πίσω του δεν τον βλέπει.
* Στο Προοίμιο οι φωνές αυτοσχεδίασαν πάνω στην παραδοσιακή μελωδία: «Τι κακό 'κανα ο καημένος».
6.Ενύπνιο(ορχηστρικό)
7.Να βγαίνεις απ'το όνειρο
Στίχοι: Γιάννης Ζαρκάδης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Να βγαίνεις απ' το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.
Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.
Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!
Να λείπει απάνω ο ουρανός.
8.Σ'αφήνω γειά
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σ' αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου
και σεις αγαπημένες αδελφούλες.
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή·
-ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.
Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.
Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
«Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».
Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.
10.Τειρεσίας
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά
Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν
μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη
Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί
Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς
Τα ζωντανά-2o μέρος
1.Α.Μάνθος
Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμο του Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως:
Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε «σταθήτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας» και απαντησάντων «κλάσε μας τ' αρχίδια», απέδρασαν...
***Παρατήρηση: Το «σελαγισούζης» πρέπει να προέρχεται από τη λέξη σέλας, που σημαίνει (φεγγοβολή, ακτινοβολία)>Χαχαχα!!
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
"Όπου, στα 1923 ο επικυρηγμένος Θωμάς Γκαντάρας
ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί..."
Ο φωτογράφος των Τρικάλων Α. Μάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά γυρνώντας σπίτι του
τους γάμους θα σκεφτότανε αλλά και τους θανάτους
που εκράτησε παντοτινά στο ακριβό χαρτί
Μα πιο πολύ θυμότανε το βράδυ του Αυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε για του δικαίου τον ύπνο
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε όπως κάθε φορά
Μήτε που άκουσε σκυλί, θυρόφυλλο να τρίζει
και απ' το φεγγίτη της σκεπής τον είδε να γλιστρά
από την άκρη Άγγελος, στα δόντια το μαχαίρι
Άγγελος, Εξάγγελος, μας ήρθε από μακριά
2.Κάλαντα
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου & Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».
3.Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά-δειλά
της κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδα.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Tζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
ντερβισάδες, μπεκτασήδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτίλα
να σου χαλάνε το όνειρο
και συ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Tζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
ντερβισάδες, μπεκτασήδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτίλα
να σου χαλάνε το όνειρο
και συ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.
4.Παλιά πληγή
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια
6.Οι γριές
Οι γριές
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα
Καλή γριά μου γίνε,
γίνε κοριτσάκι
και στα αγριολίβαδα
τρέξε να κρυφτείς.
Ήλιος πυρπολητής
κι ανάλαφρο αεράκι
μαζί σου παίζουν
το παιχνίδι της ζωής.
Αλλιώς τα περιμέναμε
κι αλλιώς μας ήρθαν,
λένε αναστενάζοντας
στον τόπο μου οι γριές.
Σέρνουν βαρύ σταυρό
και όταν αποθάνουν
τον κόβουν ξύλα οι
γείτονες κι ανάβουνε
φωτιές...
6.Βάλε κρασί (ορχηστρικό)
Ορχηστρική εκτέλεση...!
7.Έρημα κορμιά
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Έρημα κορμιά του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια
έρημα κορμιά αποταμιευτήρες
γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες
Έρημια κορμιά καμμένες εκκλησίες
καφτάνια της ψυχής αρχαίες αμαρτίες
έρημα κορμιά μελτέμια και θρακιάδες
άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες
Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα
κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα
8.Βάρκα μου μπογιατισμένη
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:
Μάρθα Φριντζήλα
Όταν προβάλλεις στη Φωκιά
και μου κουνάς το χέρι
μου φαίνεσαι σαν άγγελος
με το σπαθί στο χέρι.
Παναγιά μου, Παναγιά μου
παρηγόρα την καρδιά μου.
Βλέπω τον κάμπο πράσινο
και την καρδιά μου μαύρη
κι όποιος μου τηνε εμαύρισεν
απ' το Θεό να το βρει.
Βάρκα μου μπογιατισμένη
στα καπόνια κρεμασμένη.
Όποιος 'γαπήσει ορφανή
και τηνε απαρατήσει
τα παντελόνια που φορεί
να πάει να τα ξεσκίσει.
Παναγιά μου, παρηγόρα
τα ξενάκια που 'ρθαν τώρα.
9.Άστρο του πρωινού
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!
10.The guns of Brixton
Στίχοι-Μουσική:The Clash
Πρώτη εκτέλεση: The Clash (Paul Simonon),
Διασκευή: Giorgos Bandoek-Λαικεδέλικα
When they kick out your front door
How you gonna come?
With your hands on your head
Or on the trigger of your gun
When the law break in
How you gonna go?
Shot down on the pavement
Or waiting in death row
You can crush us
You can bruise us
But you'll have to answer to
Oh, Guns of Brixton
The money feels good
And your life you like it well
But surely your time will come
As in heaven, as in hell
You see, he feels like Ivan
Born under the Brixton sun
His game is called survivin'
At the end of the harder they come
You know it means no mercy
They caught him with a gun
No need for the Black Maria
Goodbye to the Brixton sun
You can crush us
You can bruise us
And even shoot us
But oh- the guns of Brixton
Οι πρώτες ηχογραφήσεις
Δισκογραφική: Συλλογή ΔΙΦΩΝΟ
Παραγωγός: ΑΧΟΣ / Θεοφανώ Εξάρχου
Οι πρώτες ηχογραφήσεις
Οι πρώτες ηχογραφήσεις είναι ο τίτλος του όγδου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2005 απο τo περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ και περιέχει 6 κομμάτια. Πρόκειται για συλλογή με demo εκδόσεις τραγουδιών του εκ των οποίων ένα ήταν ανένδοτο, Το ματσιφτάρι.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Απόψε το τραγούδι θα'ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το'να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.
- Το ματσιφτάρι
- Απόψε
- Σώμα που χορεύεις
- Η λάθος μοιρασιά
- Φιλί Αμέθυστο
- Άτμαν
1.Το ματσιφτάρι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όσα σπυριά 'χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ' σα.
Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο.
Όμως μια γκρέντζω πονιτ' κή
που τσιούλ' τσε τι τραβούσα
ξεχώθ' κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π' αγρυπνούσα.
«Λαγέ μ' να πεις στη μάνα σου
ν' ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο
Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις».
Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού 'γινα μουσκίδι
το βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι.
Απ' της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες.
Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ' σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι' αγκίδα που 'χε τσιάτσια.
Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ' άλλα μέρη.
Σ' έν' απ' αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν' αγγίξω.
Γυαλίζω τσ' άλλους και κουνώ
διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω έν' άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες.
Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ', παλληκάρι μ'»
γυρνώ και βλέπω 'λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ'.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όσα σπυριά 'χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ' σα.
Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο.
Όμως μια γκρέντζω πονιτ' κή
που τσιούλ' τσε τι τραβούσα
ξεχώθ' κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π' αγρυπνούσα.
«Λαγέ μ' να πεις στη μάνα σου
ν' ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο
Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις».
Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού 'γινα μουσκίδι
το βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι.
Απ' της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες.
Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ' σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι' αγκίδα που 'χε τσιάτσια.
Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ' άλλα μέρη.
Σ' έν' απ' αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν' αγγίξω.
Γυαλίζω τσ' άλλους και κουνώ
διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω έν' άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες.
Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ', παλληκάρι μ'»
γυρνώ και βλέπω 'λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ'.
2.Απόψε
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Απόψε το τραγούδι θα'ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το'να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.
3.Σώμα που χορεύεις
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άσε το κορμί να πέσει
μες το παραπήγαδο
που 'χει φίδια πετιμέζι
και βαθύ αντίλαλο
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Σαν το στάχυ που λυγίζει
και σηκώνεται ξανά
να 'ρχεσαι και να μας φεύγεις
μια στο χώμα μια ψηλά
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
Δάχτυλα σαν καντηλάκια
φτερουγίζουν γύρω μας
στις γωνιές και στα πλακάκια
όλους να μας αγαπάς
Σώμα που χορεύεις
κι έχεις οδηγό
μες τα κύτταρά σου
τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση
χάραξε να σε χαρώ
4.Η λάθος μοιρασιά
Στίχοι: Ανδριανή Διαγουμά
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ό,τι στ' αλήθεια χάνουμε
στα ψεύτικα το ζούμε
μες στου μυαλού τη θύελλα
εκεί στα σκοτεινά.
Κόβοντας όλα τα σκοινιά
που μας κρατούν στο χώμα
που μας κρατούν και στη φωτιά
δεν πέσαμε ακόμα.
Πίσω απ' την πόρτα ξεδιψούν
με λάβδανο οι ψυχές μας,
τις αμαρτίες μια ζωή
τις τρέφουν οι πληγές.
Αλαφρογέρνοντας γλυκά
στου ύπνου το κοπίδι
μια ανάσα ξετυλίγεται
μες στα στενά μας χείλη.
Κι έπειτα λίγο πριν φανεί
του ορίζοντα το βάθος
στου χρόνου μας την εκπνοή,
στη λάθος μοιρασιά,
τα χέρια τείνουμε άγκιστρα,
τα χέρια που θεριέψαν
να ψηλαφίσουν μια στιγμή
τη φύτρα που δεν δρέψαν.
5.Φιλί αμέθυστο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Ένα φιλί που γεύτηκα
στου σκοταδιού τη φύρα
μπορεί να το ονειρεύτηκα,
μπορεί και να το πήρα.
Για μέρες το 'χα πάνω μου
στα χείλη τυλιγμένο,
της μέθης ήταν πρόσφορο
και βάσανο κρυμμένο.
Της ζάλης τα φτηνά φιλιά
στην άκρη θα τ' αφήσω
κι ένα φιλί αμέθυστο
θα 'ρθω να σου ζητήσω.
6.Ατμάν
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Στου Μαγγελάνου τις φωτιές,
στου Βόρα το κατάρτι
και στου παιδιού το γόνατο
το ίδιο πράγμα αλλάζει
και τις φωνές σκεπάζει.
Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει.
H βροχή από κάτω
Περιέχει 14 κομμάτια.
Διάρκεια: 52:16
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: ΑΧΟΣ
1.Ότι δεν μπόρεσε
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σαν αστραπή από μακριά ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει
Σαν αστραπή από μακριά ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει
σκίζει τη νύχτα βιαστικά, άηχα κι ύστερα σβήνει
2.Βάλια κάλντα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Το νερό στη Βάλια Κάλντα το φυλάγουν οι αγγέλοι
Μόνο τ' αγριμάκια πίνουν κι όποιος άτυχος δεν ξέρει
Το νερό στη Βάλια Κάλντα άμα θα το πιεις σε πίνει
Σ' αγκυλώνει και σ' αφήνει να παραμιλάς
Φέρνει από μακριά, λέξεις που δεν ξεχωρίζουν
Ιστορίες που ανθίζουν κάτω από τη γη
Το νερό στη Βάλια Κάλντα είναι πιο ζεστό απ' το αίμα
Έτσι εκεί τα μανιτάρια κάνουν την αλήθεια ψέμα
Το νερό στη Βάλια Κάλντα μόνο με νερό δε μοιάζει
Απ' το πουθενά πηγάζει κι απ' την άβυσσο
Φέρνει από μακριά, λέξεις που δεν ξεχωρίζουν
Ιστορίες που ανθίζουν κάτω από τη γη
3.Ο σκύλος των άστρων
Στίχοι- ποίημα του Νίκου Καρούζου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Και λοιπά και λοιπά...
Είμαι των Άστρων ο Σκύλος.
Με τα μάτια κοιτάζω ψηλά,
με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη.
Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη...
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Και λοιπά και λοιπά...
Είμαι των Άστρων ο Σκύλος.
Με τα μάτια κοιτάζω ψηλά,
με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη.
Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη...
4.Ορυχεία
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Σε ορυχεία σκοτεινά
πετάω τα σκουπίδια
όσα μου έφερε η ζωή
μα όσα κι εγώ της πήγα
Εκείνα που δε λέγονται
δε λιώνουν σε καμίνι
που θα τα πάρει ο διάβολος
να κάνει κομποσκοίνι
Πολλές φορές προσπάθησα
μα αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη μου
σφηνώνουν στον αυχένα
Γι' αυτό αν με δείτε μάγκες μου
έτσι όπως τραγουδάω
ρίχνω το σώμα μου μπροστά
σαν να σας προσκυνάω
5.Άυπνη πόλη
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Frederico Garcia Lorca
Όνειρο η ζωή δεν είναι
κι όποιος πόνεσε στον πόνο
πάντοτε θε να πονάει
κι όποιος θάνατο φοβάται
θα τον κουβαλάει στους ώμους.
Ψέμμα είναι πως κοιμούνται
στ' ουρανού τα φυλλοκάρδια.
Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μ' αν κανείς τα μάτια κλείσει
μαστιγώστε τον αδέρφια,
μαστιγώστε τον για να 'χει,
να 'χει ορθάνοιχτα τα μάτια
και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στο κόσμο δεν κοιμάται
ούτε ένας δεν κοιμάται.
No duerme nadie por el mundo. Nadie, nadie.
No duerme nadie.
Hay un muerto en el cementerio más lejano que se queja tres años
porque tiene un paisaje seco en la rodilla;
y el niño que enterraron esta mañana lloraba tanto
que hubo necesidad de llamar a los perros para que callase.
No es sueño la vida. ¡Alerta! ¡Alerta! ¡Alerta!
Nos caemos por las escaleras para comer la tierra húmeda
o subimos al filo de la nieve con el coro de las dalias muertas.
Pero no hay olvido, ni sueño:
carne viva.
7.Sara
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Διονύσης Σαββόπουλος
Κι όμως εσύ Sara
Δε φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
Κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου,Sara
Κι όπου να 'ναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.
Ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη,Sara
Δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
Με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου,Sara
Τέσσερα γαλήνια ξέφωτα.
Το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε,Sara
Γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο
Φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara
Και περιμένει τα δώρα απ' το κυάνιο.
Μπορεί στα φεγγάρια των Σιου,Sara
Μπορεί και στον Σμόλικα,
Κάνει τις πέτρες να σκιρτάνε,Sara
Σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα.
8.Η βροχή από κάτω
9.Το όνειρο της σκιάς
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
«Σαν αστραπή από μακριά ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει σκίζει τη νύχτα βιαστικά, άηχα κι ύστερα σβήνει. Κι ούτε στη μνήμη φίλημα ούτε ελεημοσύνη ούτε απ τα δίχτυα του ψαρά να πολεμάει να φύγει».
10.Τα μολύβια
11.Τσέλινκας
Φωνές : Μάρθα Φριντζήλα και Κατερίνα Μπλάντα
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Κώστας Θεοδώρου
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: samples, κιθάρα
Κώστας Θεοδώρου: ακουστικό μπάσο, κάντελε, κρουστά
13.Τώρα τέλος
Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Φωνές : Αριστοτέλης και Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου
14.Κι άλλη άυπνη πόλη
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όνειρο η ζωή δεν είναι
κι όποιος πόνεσε στον πόνο
πάντοτε θε να πονάει
κι όποιος θάνατο φοβάται
θα τον κουβαλάει στους ώμους.
Ψέμμα είναι πως κοιμούνται
στ' ουρανού τα φυλλοκάρδια.
Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μ' αν κανείς τα μάτια κλείσει
μαστιγώστε τον αδέρφια,
μαστιγώστε τον για να 'χει,
να 'χει ορθάνοιχτα τα μάτια
και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στο κόσμο δεν κοιμάται
ούτε ένας δεν κοιμάται.
Διάφανος
Περιέχει 13 κομμάτια.
Γλώσσα: Ελληνική
Δισκογραφική: Lyra
Παραγωγός: ΑΧΟΣ
Όλα τα τραγούδια τα έχει γράψει και συνθέσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ενώ τα ερμηνεύουν ο ίδιος, μέλη της οικογένειάς του, ο Σωκράτης Μάλαμας, η Μάρθα Φριντζήλα και ο Φώτης Σιώτας.
Διάφανος είναι ο τίτλος του δέκατου δίσκου του, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2006 απο τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και περιέχει 13 κομμάτια. Όλα τα τραγούδια τα έχει γράψει και συνθέσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ενώ τα ερμηνεύουν ο ίδιος, μέλη της οικογένειάς του, ο Σωκράτης Μάλαμας, η Μάρθα Φριντζήλα και ο Φώτης Σιώτας.
Διάφανος:
1.Διάφανος
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...
Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....
Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική:Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση:Φριντζήλα Μάρθα
Στα ίσια και στ ανάποδα
φωνές στον ύπνο μου άκουγα
Αφτί μου πλανημένο
στον Άδη κατεβαίνω
Κατεβαίνω σα νυφούλα
πού 'χασε το μάγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
Είναι σπηλιά, είν' όαση
σβησμένη τηλεόραση
Ωχρή σα το λεμόνι
στου Ήφαιστου τ' αμόνι
Κλαίω και παρακαλάω
να γεννηθώ δεν πρόφτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
Και να σου πλησιάζουνε
ανδρείκελα που μοιάζουνε
Περίεργα κοιτάνε
μα δε με βοηθάνε
Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου
όπως κάναμ' όλοι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας...
3.Αμερική
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.
Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του,
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ΄αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα.
Α! απ' την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι.
Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δεν θα σβήσουν.
Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.
Τους βλέπω μες τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
- Πες μου κάτι αληθινό.
Σαν την ερημιά αυτού που απαγχονίζεται,
σαν τη ροή απ' τα ρουθούνια του πυγμάχου
και σαν την κούραση στα πόδια μου.
- Πες μου κάτι αφόρητο.
Σαν τη φράση "ξέρεις τι έχω κάνει εγώ για σένα;",
σαν την αμηχανία στους ανελκυστήρες
και σαν την απουσία του νοήματος.
- Πες μου κάτι δυνατό.
Σαν τις αδυναμίες μας που φτάσαν ως τα νύχια,
σαν τα λούλουδα του κάμπου και σαν
καρτέρι των ληστών στο Δήλεσι.
- Και τώρα πες μου κάτι ψεύτικο.
Σαν τα ψόφια δάχτυλα που ’σφιξα στο χέρι,
σαν τον ήλιο του χειμώνα
και σαν την ορκισμένη αγάπη της.
5.Οι μύγες βαλσαμώνονται με βαλς
Διάφανος:
- Διάφανος
- Περσεφόνη
- Στην Αμερική
- Πες μου κάτι
- Οι μύγες βαλσαμώνονται με βαλς
- Το κομμωτριάκι
- Τα παξιμάδια
- Αερικό
- 360 ΧΛΜ
- You, The_Universe
- Στην Κοιλάδα των Τεμπών
- Βασιλιάς
- Η μοσχαροκεφαλή
1.Διάφανος
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...
Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....
Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...
2.Περσεφόνη
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική:Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση:Φριντζήλα Μάρθα
Στα ίσια και στ ανάποδα
φωνές στον ύπνο μου άκουγα
Αφτί μου πλανημένο
στον Άδη κατεβαίνω
Κατεβαίνω σα νυφούλα
πού 'χασε το μάγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
Είναι σπηλιά, είν' όαση
σβησμένη τηλεόραση
Ωχρή σα το λεμόνι
στου Ήφαιστου τ' αμόνι
Κλαίω και παρακαλάω
να γεννηθώ δεν πρόφτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
Και να σου πλησιάζουνε
ανδρείκελα που μοιάζουνε
Περίεργα κοιτάνε
μα δε με βοηθάνε
Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου
όπως κάναμ' όλοι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας...
3.Αμερική
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.
Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του,
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ΄αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα.
Α! απ' την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι.
Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δεν θα σβήσουν.
Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.
Τους βλέπω μες τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
4.Πες μου κάτι
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
- Πες μου κάτι αληθινό.
Σαν την ερημιά αυτού που απαγχονίζεται,
σαν τη ροή απ' τα ρουθούνια του πυγμάχου
και σαν την κούραση στα πόδια μου.
- Πες μου κάτι αφόρητο.
Σαν τη φράση "ξέρεις τι έχω κάνει εγώ για σένα;",
σαν την αμηχανία στους ανελκυστήρες
και σαν την απουσία του νοήματος.
- Πες μου κάτι δυνατό.
Σαν τις αδυναμίες μας που φτάσαν ως τα νύχια,
σαν τα λούλουδα του κάμπου και σαν
καρτέρι των ληστών στο Δήλεσι.
- Και τώρα πες μου κάτι ψεύτικο.
Σαν τα ψόφια δάχτυλα που ’σφιξα στο χέρι,
σαν τον ήλιο του χειμώνα
και σαν την ορκισμένη αγάπη της.
......
6.Το κομμωτριάκι
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στα κομμωτήρια μέσα - τα νέα ιερά -
ιέρειες χτενίζουν και βάφουν τα μαλλιά.
Στο τέλος τα κομμένα, τα λόγια κι οι χρησμοί
σκουπίζονται και πέφτουν στου χρόνου τη σχισμή.
- Κι ένα κομμωτριάκι με βλέμμα απλανές θέλει να
κατακτήσει του κόσμου τις χαρές.
Κρατάει το πιστολάκι σαν να 'ναι τρίαινα,
στη θάλασσα της κόμης σηκώνει κύματα.
Κι ο νους της ταξιδεύει, απλώνει τα πανιά.
Άγιε Νικόλα βόηθα να πέσει μαλακά.
- Ένα κομμωτριάκι με βλέμμα απλανές βγήκε να
κατακτήσει του κόσμου τις χαρές.
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Βαρκάρη του Αχέροντα
Σ΄ έχουν ξεδιαλεγμένο
Να ΄χεις μολύβι στην καρδιά
Στα μάτια νυχτερίδες
Κι όσους ρωτάν για συγγενείς
Να λες πως δεν τους είδες
Ήρθα κι εγώ ένα πρωινό
Που χαν τα χόρτα πάχνη
Μήτε στη βάρκα σου να μπω
Ούτε για να ρωτήσω
Στην όχθη μόνο να σταθώ
Και να σου τραγουδήσω
Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιά
Κι οι πέτρες έχουν γένια
Έχεις κι εσύ κακόμοιρε
Κουπιά σε μαύρα χάλια
Που μόλις πέσουν στο νερό
Λιώνουν σαν παξιμάδια
8.Αερικό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες:
Φώτης Σιώτας
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
9.360 Χλμ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Μάρθα Φριντζήλα
Τα δάχτυλά μου σαν κισσός τύλιξαν το τιμόνι·
η πέτρα του δαχτυλιδιού χάθηκε στο σκοτάδι.
Τα εκκλησάκια στις στροφές κουνάν λευκό μαντήλι
κι από τα μάτια τους κυλά το ταγκισμένο λάδι.
Πρώτα ο Καραβόμυλος, ύστερα η Στυλίδα
κι ύστερα την Ιεριχώ μπροστά στα μάτια μου είδα.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
Έξω απ' τα τείχη, αγάλματα με στυλωμένα πόδια,
ο Νύσης δίνει στο Μηνά* το μέτρημα του χρόνου.
Yψώνονται τα χάλκινα, βουλιάζουν τα διόδια,
χάνονται και τα ξωτικά, τα δόκανα του δρόμου.
Το άσπρο βαμβάκι που έριξε η τρέλα του αχθοφόρου,
Kρατάει το θόρυβο μακριά απ' τ' αυτιά του φθινοπώρου.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
....
9.Στην Κοιλάδα των Τεμπών
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Μες την κοιλα - όπως τα λέω - μες την κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας γέρο - όπως τα λέω - είναι ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος
Που πίνει από - όπως τα λέω - που πίνει απ' το θολό νερό
του ποταμού το ιερό
Πίνει κι απλω, όπως τα λέω, πίνει κι απλώνει ρίζωμα
βαθιά μέσα στα ανείπωτα
Κι όποτε παι - όπως τα λέω - κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
Πιάνει το τρε - όπως τα λέω - πιάνει το τρένο απο τ' αυτί
«Μην την περνάς τη Γευγελή»
Μένα μου το, όπως τα λέω, μένα μου το 'πε ο Πηνειός
το μυστικό ο φλύαρος
Πως ήταν α - όπως τα λέω - πως ήταν άνθρωπος παλιά
κι είχε παιδιά στην ξενιτιά
12.Βασιλιάς
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μάρθα Φριντζήλα
Έλα λευκό μου σύννεφο
και γίνε προσκεφάλι
για το παιδί το χνουδαλό
που ο ύπνος το 'χει πάρει.
Να κοιμηθεί σαν βασιλιάς
και πριν καλοξυπνήσει
μέσα απ' τα βάτα της σιωπής
στ' όνειρο να βαδίσει.
Να είναι τ' όνειρο καλό
απατηλό ας είναι
κι ύστερα γύρισε ψηλά
κι αν θες βροχούλα γίνε.
13.Η μοσχαροκεφαλή
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια μοσχαροκεφαλή - γεια σου Διονύση μου -
μια μοσχαροκεφαλή στο πιάτο μου αρμενίζει.
Κάθομαι και την κοιτώ - γεια σου Διονύση μου -
κάθομαι και την κοιτώ, χαρά με πλημμυρίζει.
Κάνω μια βούτα στο ζωμό - γεια σου Διονύση μου -
κάνω μια βούτα στο ζωμό και βγαίνω κερδισμένος.
Στο Τσιούγκαρι* σταμάτησα - γεια σου Διονύση μου -
στο Τσιούγκαρι σταμάτησα γιατί 'μουν μεθυσμένος.
Αλάτι ρίχνω στεριανό - γεια σου Διονύση μου -
αλάτι ρίχνω στεριανό και φίνο σκορδοστούμπι,
έχω και τυρναβίτικη - γεια σου Διονύση μου -
έχω και τυρναβίτικη ρετσίνα γι' αποκούμπι.
Φώτα φθορίου φλύαρα - γεια σου Διονύση μου -
φώτα φθορίου φλύαρα κι ο σερβιτόρος χύμα
και στην κουζίνα ο μάγειρας - γεια σου Διονύση μου -
και στην κουζίνα ο μάγειρας θύτης μαζί και θύμα.
Τριγύρω μου ξενύχτηδες - γεια σου Διονύση μου -
τριγύρω μου ξενύχτηδες και παραστρατημένες
κοπέλες απ' τον Άγιο - γεια σου Διονύση μου -
κοπέλες απ' τον Άγιο Δομίνικο φερμένες.
Καθένας όπως έστρωσε - γεια σου Διονύση μου -
καθένας όπως έστρωσε θα πέσει να πλαγιάσει.
Στο σπίτι ακροπόδητι - γεια σου Διονύση μου -
στο σπίτι ακροποδητί η μέρα πριν χαράξει.
Ο Σαμάνος
Ερμηνευτές του δίσκου είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ενώ στο "Μεθυστής" συμμετέχει ο Γιάννης Χαρούλης.
Περιέχει 12 κομμάτια.
Δισκογραφική: Lyra
Ο Σαμάνος είναι ο τίτλος του ενδέκατου δίσκου του, σε συνεργασία με τον Διονύση Σαββόπουλο που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2008. Ερμηνευτές του δίσκου είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ενώ στο "Μεθυστής" συμμετέχει ο Γιάννης Χαρούλης.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Στου Ασπρομόντε τις πλαγιές και στο χωριό Ροχούδι
μέσα από τα χαλάσματα ακούγεται τραγούδι
αν πλησιάσεις θα τους δεις, μαέστροι αποθαμένοι
πίνουν ομίχλη για κρασί, σου μοιάζουν μεθυσμένοι.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Κιθάρα παίζει ο De André με πεταχτά ακόρντα
κι ο Pirandello λάμπει δες στου σαρκασμού τα δόντια
ο Cesare απόμακρος βαρύ τσιγάρο στρίβει
όλα τα πάθη του έριξε σε πέτρινο λιοτρίβι.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Αέρας παίρνει τον αχό και γρήγορα τα νέα
φτάνουν στου Βούα το γιαλό και στην Αμεντολέα
θα 'ρθουν οι συβαρίτισσες κι αυτές ξεπεταγμένες
φτεροκοπάνε,φτάνουνε γυμνές και μυρωμένες.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Κι ένας βοσκός αμέριμνος που πρόβατα γκρεκίζει
"madonna mia" μουρμουρά το δρόμο συνεχίζει
δεν ξέρει από ρήγματα,δεν βλέπει εφιάλτες
κι ούτε γνωρίζει πως κρατά όλη την γη στις πλάτες.
2.Αυτό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος & Θανάσης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )
Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα
αυτό που μέσα μου χτίζει κελιά
αυτό που γλυστρά σα φίδι και χάνεται
αυτό που κλέβει απ' τους θεούς τη φωτιά.
Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή
αυτό που δροσίζεται απ' την αύρα του σύμπαντος
που κοιμάται σαν γέρος και ξυπνάει σαν παιδί.
Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας
αυτό που σα σκόνη αιωρείται στο φως
αυτό που διαλέγει τις μέρες που θα 'ρθουνε
που την ίδια ώρα είναι φίλος κι εχθρός.
Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα
αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη
και το χειμώνα άδειες χελιδονοφωλιές.
Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται
αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ' αυτιά
αυτό που γλυκά το ταΐζω παινέματα
που τα βάζει στη γλώσσα του και τα φτύνει μετά.
Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά
αυτό που δεν ξέρεις εσύ που μ' αγάπησες
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."
Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."
Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
4.Το Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
σαν τη βροχή στο τζάμι
βήματα,φτερουγίσματα
από παλιό Τσιτσάνη.
Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
λίγη δροσιά το Σάββατο
μούχλα την Κυριακή.
Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
μες στο δωμάτιο μόνος
χέρια χτυπάει γονατιστός
ο σταυρωτής ο χρόνος.
Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
λίγη δροσιά το Σάββατο
μούχλα την Κυριακή.
Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
το χώμα δεν σ'αντέχει
άπιστος κι αν προσεύχεται
παρηγοριά δεν έχει.
Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
απάνω τους το Σάββατο
ήττα την Κυριακή!
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σε ορυχεία σκοτεινά
πετάω τα σκουπίδια
όσα μου έφερε η ζωή
μα όσα κι εγώ της πήγα
Εκείνα που δε λέγονται
δε λιώνουν σε καμίνι
που θα τα πάρει ο διάβολος
να κάνει κομποσκοίνι
Πολλές φορές προσπάθησα
μα αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη μου
σφηνώνουν στον αυχένα
Γι' αυτό αν με δείτε μάγκες μου
έτσι όπως τραγουδάω
ρίχνω το σώμα μου μπροστά
σαν να σας προσκυνάω
6.Ramon
1.Ασπρομόντε
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Στου Ασπρομόντε τις πλαγιές και στο χωριό Ροχούδι
μέσα από τα χαλάσματα ακούγεται τραγούδι
αν πλησιάσεις θα τους δεις, μαέστροι αποθαμένοι
πίνουν ομίχλη για κρασί, σου μοιάζουν μεθυσμένοι.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Κιθάρα παίζει ο De André με πεταχτά ακόρντα
κι ο Pirandello λάμπει δες στου σαρκασμού τα δόντια
ο Cesare απόμακρος βαρύ τσιγάρο στρίβει
όλα τα πάθη του έριξε σε πέτρινο λιοτρίβι.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Αέρας παίρνει τον αχό και γρήγορα τα νέα
φτάνουν στου Βούα το γιαλό και στην Αμεντολέα
θα 'ρθουν οι συβαρίτισσες κι αυτές ξεπεταγμένες
φτεροκοπάνε,φτάνουνε γυμνές και μυρωμένες.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Κι ένας βοσκός αμέριμνος που πρόβατα γκρεκίζει
"madonna mia" μουρμουρά το δρόμο συνεχίζει
δεν ξέρει από ρήγματα,δεν βλέπει εφιάλτες
κι ούτε γνωρίζει πως κρατά όλη την γη στις πλάτες.
2.Αυτό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος & Θανάσης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )
Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα
αυτό που μέσα μου χτίζει κελιά
αυτό που γλυστρά σα φίδι και χάνεται
αυτό που κλέβει απ' τους θεούς τη φωτιά.
Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή
αυτό που δροσίζεται απ' την αύρα του σύμπαντος
που κοιμάται σαν γέρος και ξυπνάει σαν παιδί.
Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας
αυτό που σα σκόνη αιωρείται στο φως
αυτό που διαλέγει τις μέρες που θα 'ρθουνε
που την ίδια ώρα είναι φίλος κι εχθρός.
Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα
αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη
και το χειμώνα άδειες χελιδονοφωλιές.
Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται
αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ' αυτιά
αυτό που γλυκά το ταΐζω παινέματα
που τα βάζει στη γλώσσα του και τα φτύνει μετά.
Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά
αυτό που δεν ξέρεις εσύ που μ' αγάπησες
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά.
3.Φορτίνο Σαμάνο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."
Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."
Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
4.Το Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
σαν τη βροχή στο τζάμι
βήματα,φτερουγίσματα
από παλιό Τσιτσάνη.
Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
λίγη δροσιά το Σάββατο
μούχλα την Κυριακή.
Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
μες στο δωμάτιο μόνος
χέρια χτυπάει γονατιστός
ο σταυρωτής ο χρόνος.
Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
λίγη δροσιά το Σάββατο
μούχλα την Κυριακή.
Ζεϊμπέκικο της Κυριακής
το χώμα δεν σ'αντέχει
άπιστος κι αν προσεύχεται
παρηγοριά δεν έχει.
Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
απάνω τους το Σάββατο
ήττα την Κυριακή!
5.Ορυχεία
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σε ορυχεία σκοτεινά
πετάω τα σκουπίδια
όσα μου έφερε η ζωή
μα όσα κι εγώ της πήγα
Εκείνα που δε λέγονται
δε λιώνουν σε καμίνι
που θα τα πάρει ο διάβολος
να κάνει κομποσκοίνι
Πολλές φορές προσπάθησα
μα αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη μου
σφηνώνουν στον αυχένα
Γι' αυτό αν με δείτε μάγκες μου
έτσι όπως τραγουδάω
ρίχνω το σώμα μου μπροστά
σαν να σας προσκυνάω
6.Ramon
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σαν τις αλογόμυγες
στης άνοιξης την πλάτη
τώρα χάσκουν αδειανά
τα πολυβολεία.
Τα κοιτώ κι αναριγώ
που μια μέρα είδα
τον αντάρτη τον Ραμόν
στ'ουρανού την άκρη.
Άρμεγε μια αχτένιστη
μια ρούσα γίδα
κι όπως κοντοστάθηκα
λόγο μου απευθύνει.
''Είναι τόσο όμορφη
η μέρα που πονάει''
και με μια γερή κλωτσιά
όλο το γάλα χύνει.
7.Αστραπή
Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση:Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Σαν αστραπή από μακριά ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει,
σκίζει τη νύχτα βιαστικά, άηχα κι ύστερα σβήνει.
Κι ούτε στη μνήμη φίλημα, ούτε ελεημοσύνη
ούτε απ' τα δίχτυα του ψαρά να πολεμάει να φύγει.
Η προσμονή στο άπειρο είναι μια ζόρικη μητέρα.
Βυζαίνει το αγέννητο κι ύστερα το καταπίνει.
8.Sara
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες:
Διονύσης Σαββόπουλος
Κι όμως εσύ Sara
Δε φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
Κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου,Sara
Κι όπου να 'ναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.
Ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη,Sara
Δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
Με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου,Sara
Τέσσερα γαλήνια ξέφωτα.
Το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε,Sara
Γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο
Φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara
Και περιμένει τα δώρα απ' το κυάνιο.
Μπορεί στα φεγγάρια των Σιου,Sara
Μπορεί και στον Σμόλικα,
Κάνει τις πέτρες να σκιρτάνε,Sara
Σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα.
9.Το κάλεσμα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Με τους συμπότες ήμουνα και γιόρταζα τη μέρα,
Μα ξαφνικά ένας δυνατός με πήρε απ’ την καρέκλα.
Μ’ έδειρε, με στροβίλισε σαν να ‘μουν σκουπιδάκι.
Στους καταρράκτες τ’ ουρανού ξαναβαπτίστηκα.
Η πόλη που μεγάλωσα μου στέλνε τα φιλιά της.
Μόνο η καλή μου έλειπα γιατί έμπλεξε τις ζίγρες στα μαλλιά της.
Χάλκινα απ’ τη Γουμένισσα κι απ’ το Γιδά ζουρνάδες,
κι απ’ την Αγιάσσο γέροντες χορεύαν σιωπηλά.
Κοντά μου κι ο προφήτης μου, της γειτονιάς μαγκάκι,
κρατούσε αλφαβητάριο κι είχε στο χέρι Μάρτη.
Άνοιξε το βιβλίο του στην πρώτη τη σελίδα.
Ξεπήδησαν τα γράμματα και γίνηκαν πουλιά
Κι ο Ιωσήφ που πέρναγε –μοιραία ή κατά τύχη-
από τα’ αυτί του τράβηξε και μου ‘δωσε του μαραγκού μολύβι.
«Πάρε και γράψε, αγόρι μου με το καλό σου χέρι
ό, τι η ψυχή σου λαχταρά στο άδειο το χαρτί».
Στον Ιορδάνη ήμουνα –η μήπως στο Ασμάκι;-
κι έγραψα με τ’ αριστερό –άδεια ζωή- ήρεμα και μ’ αγάπη:
«Αχ, να ‘μουνα καλύτερος, αχ, να μην ήμουν ψεύτης
και το μεγάλο κάλεσμα να μην φοβούμουνα».
10.Ο μεθυστής
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Γιάννης Χαρούλης
Ο μεθυστής εξύπνησεν, τρίβει τους οφθαλμούς του,
κίτρινον είδε ουρανόν, γεμάτον πεταλούδας.
Με το πηγούνι τις μετρά, φυσά και αναχασμάται.
Ως είδε και τον ήλιον φιλοσοφεί και λέει:
«Χριστέ μου, να εγένετο ο ουρανός καράβιν και αι νεφέλαι άρμενον,
τιμόνιν το φεγγάριν, καραβοκύρης άνεμοι και ναύτες οι αστέρες»
11.Attinse
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ο ήλιος είναι του κόσμου η μαία,
που ξεγεννάει τις σκιές
και τις αφήνει μέσα στο κλάμα,
μπροστά σε πόρτες σφαλιστές.
Δρόμοι που στρίβουν, δρόμοι που κρύβουν,
δρόμοι που γέμισαν σκιές.
Σκιά κι ο χρόνος, τώρα γεννιέται,
μα έχει γίνει κιόλας χτες.
Καμιά σημαία, καμιά πατρίδα
δε θα μπορέσει να σου πει
όσα σου λέει μια φωτογραφία
που σε κρατάει μικρό παιδί.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Ήλιος που τρύπησε τα βλέφαρά μου,
καρέκλα που έτριξε στο κάθισμά μου,
κούπα που έγειρε πάνω στα χείλη.
Η μέρα έρχεται και θ' ανατείλει.
Τα ρούχα που φορώ με χαιρετάνε:
«Μαζί σου, αφεντικό, και στο βούρκο πάμε».
Λοξό το κοίταγμα στο ρολογάκι,
σαν κλέφτης που πηδάει το καγκελάκι.
Τα λόγια τα πικρά, τα τιποτένια,
τα πήρε ο ύπνος μου μακριά στα ξένα.
Αφήνω πίσω μου ζεστό κρεβάτι
και παίρνω της ζωής το μονοπάτι.
Μπορεί να πληγωθώ, μπορεί να κλάψω,
μπορεί τα λάθη μου να μην τ' αλλάξω,
μα όλα τα πρωινά μοιάζουν σε κάτι,
τα στεφανώνει μια γλυκιά φενάκη.
Ο Ελάχιστος Εαυτός
O Ελάχιστος εαυτός κυκλοφόρησε το 2011.
O Ελάχιστος εαυτός κυκλοφόρησε το 2011.
Το μεγαλύτερο μέρος των ηχογραφήσεων έγινε στο studio «Αχός» στο Μεταξοχώρι,
από τον Χρήστο Μέγα, που έκανε και την τελική μίξη.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει γράψει τη μουσική και τα λόγια του δίσκου και έχει κάνει μέρος των ενορχηστρώσεων, ενώ βασικός ενορχηστρωτής είναι ο Φώτης Σιώτας. Στο δίσκο συμμετέχει ο μοναδικός Ορφέας Περίδης.
2.Ο ελάχιστος εαυτός
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Έχοντας τα χέρια μες τις τσέπες του,
βλέπει κάπου μακριά,
τη θάλασσα να φλέγεται, γελά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε,
τι κι αν έφευγε σκυφτός,
τα λαθάκια του τα έκανε, κι αυτός.
Σε λίγο όμως μια σκέψη ακατάβλητη,
του γαζώνει τα μυαλά,
κι ιδρώνουνε τα χέρια του, ξανά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε,
τι κι αν έφυγε σκυφτός,
γιατί ήταν ο ελάχιστος, εαυτός.
Ο ελάχιστος λέμε, ο νοσταλγός της αρχής,
που το άσπρο στο μάτι του, έχει γεμίσει με βρύα,
ο ξενιστής των ονείρων, που αλλοιώνει τα σχήματα
κι αναγκάζει το χώρο να παθαίνει ναυτία.
Ίδιος με θόρυβο ψυγείου σ' άδειο σπίτι,
που δένει αρμονικά με τον άλλον του σύμπαντος,
και υφαίνουν τον τρόμο και μετά την πίστη.
3.Ποιός θα με θυμάται
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Φώτης Σιώτας
Ποιος θα με θυμάται όταν θα 'μαι πυρετός
που 'μεινε στο σώμα μόνο ένα βράδυ.
Ποιος θα με θυμάται όταν θα 'μαι η κραυγή
που ποτέ δε κύλησε μακριά απ' το κρεβάτι.
Ποιος θα μου μιλήσει όταν θα 'χω κουραστεί
απ' τα ξεφτισμένα τα μεγάλα λόγια.
Ποιος θα με γνωρίσει όταν θα 'χω σκεπαστεί
απ' τις ώρες που 'φτυσαν τα νευρικά ρολόγια.
Ποιος θα με γλιτώσει όταν θα παγιδευτώ
σαν λαγός ακίνητος μπροστά στα φώτα.
Ποιος θα με ξυπνήσει όταν θ' αποκοιμηθώ
με τριάντα αργύρια κάτω από την πόρτα.
Ποιος θα με ορίσει όταν θα 'μαι αντίλαλος
που 'φυγε απ' τα στήθη κι έφτασε ως τις Άνδεις.
Ποιος θα με υποτάξει όταν θα 'χω φυλαχτό
το χαμένο όνειρο του ναύτη της Κροστάνδης.
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό'
τα δάκρυα μου δε σας λένε κάτι.
Λοιπόν διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ,
να βρω ξανά του νήματος την άκρη.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
που Κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
στα όρια των χωραφιών κι-εν μέσω άπνοιας-
τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας.
Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
γεννήθηκαν κι εκείνων που 'χουν πέσει
από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή
γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει.
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή
σα σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία,
καθώς και τ' απογεύματα, μετά την προσευχή
και πριν να ξεκινήσει η αλητεία.
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή.
Αν συνεχίζουν πείτε μου, κοιτώντας τη φωτιά,
οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες
και αν οι ομορφότερες γυναίκες, στα κρυφά,
κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες.
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού
ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες,
που, σαν κουνούσε την ουρά. το γάλα έπηζε
στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες.
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού.
Πείτε μου μη βρέθηκε κι η σκάφη που παλιά,
λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά η μάνα,
που ακόμα ρούχα απλώνει.
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
συντρόφια μήπως βρέθηκε και κείνο,
να φτύσω μέσα με οργή, που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο.
Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό.
5.Ανταρκτική
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση:Θανάσης Παπακωνσταντίνου-Ορφέας Περίδης
Τ' άστρα το ρίξαν στα ζάρια
γι' αυτό ακούς βρισιές στον ύπνο τα βράδια
ο πόνος είναι εδώ
για να σου πει δεν είσαι τίποτα ξεχωριστό
Τ' άστρα το ρίξαν στα ζάρια
γι' αυτό ακούς βρισιές στον ύπνο τα βράδια
ο πόνος είναι εδώ
για να μου πει δεν είσαι τίποτα ξεχωριστό
Ίσως la vita è bella
μπορεί να είναι γλυκιά
μα υπάρχουν ώρες
που πέφτει μια καταχνιά
Τα παγωμένα σου μάτια
όταν βλέπει η ανταρκτική χλομιάζει
δε θα μπορέσει κανένας
να σε βάλει στο παιχνίδι ξανά
Τα παγωμένα μου μάτια
όταν βλέπει η ανταρκτική χλομιάζει
δε θα μπορέσει κανένας
να με βάλει στο παιχνίδι ξανά
Ίσως la vita è bella
μπορεί να είναι γλυκιά
μα υπάρχουν ώρες
που πέφτει μια καταχνιά
6.Σαν παιδί
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Φώτης Σιώτας
Ξανά στην αγκάλη σου, ξανά, σα μικρό παιδί
γυναίκα αμάραντη, ξανά, σα μικρό παιδί
Ποτέ δε σε ξέχασα, ποτέ, σα μικρό παιδί
θολό φεγγαρόφωτο, ποτέ, σα μικρό παιδί
Σελήνη δως μου την άλλη σου πλευρά
Η ανάσα είναι σαν πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
στην άχραντη σιγή
φωτιά και χιόνι
Μακριά σου χανόμουνα συχνά, σα μικρό παιδί
παλίρροια γόνιμη, συχνά, σα μικρό παιδί
Αρχαίο κύμα, αρχαία προσμονή
Η ανάσα είναι σαν πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
στην άχραντη σιγή
φωτιά και χιόνι
Ζητώ την αγάπη σου, ξανά, σα μικρό παιδί
γαζέλα ανάλαφρη, ξανά, σα μικρό παιδί
Παραδομένος κι απόλυτος μαζί
Η ανάσα είναι σαν πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
στην άχραντη σιγή
φωτιά και χιόνι
7.Του έρωτα και του θανάτου
Στίχοι: Μαρία Μουτσάκη
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στης πικροδάφνης τον ανθό και στης ιτιάς το δάκρυ
που στάζει όλο παράπονο στης ποταμιάς την άκρη
στου κόρφου σου τα βότανα και στην ποδιά σου πάνω
έγειρα να αποκοιμηθώ, τον πυρετό να γιάνω
Έκλεισα τα ματάκια μου κι είδα όνειρο μεγάλο
πως σε μια αυλή, για χάρη σου, πάλευα με το χάρο
Και φώναξες σαν σ' άρπαξε και μ' είδες να σαστίζω:
"μη με φοβάσαι αγάπη μου λιβάνι κι αν μυρίζω,
μόνο σκουλήκι να γενείς, να 'ρθεις να μ' ανταμώσεις
κρυφά στο σώμα μου να μπεις, γλυκό φιλί να δώσεις
Ένα φιλί αλλιώτικο που ανάσα δε θα φέρνει
μα μες στης γης τις μυρωδιές τα κάλλη μου θα σπέρνει"
Σκουλήκι γίνηκα κι εγώ κι ήρθα να σ' ανταμώσω,
κρυφά στο σώμα σου να μπω, γλυκά φιλιά να δώσω
Στο έμπα χίλια σου 'δωκα, στο έβγα δυο χιλιάδες,
γλυκά να λιώσεις, να χυθείς, σαν τις χλωμές λαμπάδες
Κι εκεί στης γης τις μυρωδιές, στην παιχνιδιάρα σήψη
ο Έρωτας τον Θάνατο μπόρεσε να νικήσει
Απ' τα φιλιά που χάρισα στα κάλλη του κορμιού σου
λουλούδι φύτρωσε μικρό που πίνει απ' τους χυμούς σου
Λουλούδι που κι αν μαραθεί τη μυρωδιά δε χάνει
γιατί δακρύζει σαν ιτιά κι ανθεί σαν πικροδάφνη
8.Ομίχλη
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Φορώ το μαγικό σκουφί, π'αόρατο με κάνει
γλιστρώ απ'το σεντονάκι της να φύγω στα κρυφά.
Σκοτάδι είναι, παγωνιά, στα σπίτια όλοι κοιμούνται
μ'από τις γρίλιες όνειρα βγαίνουν και συναντιούνται
Σκοτάδι είναι, παγωνιά, τα σπίτια ολόκλειστα.
Την πόλη αφήνω πίσω μου ξάγρυπνος κι αναμμένος
απ'το γεφύρι του Ξηριά περνώ αλλοπαρμένος
και φτάνω πάνω στο βουνό, ψηλά στο Γκουνταμάνι.
Ομίχλη έχει, νότισαν τα γένια του Μπαμπάνη.
και φτάνω πάνω στο βουνό, τα σπίτια ολόκλειστα.
Με καλοδέχθη το βουνό, μου φτιάχνει προσκεφάλι
με κάπαρη, με ρίγανη, με μέντα και θυμάρι.
Παρακαλεί και τ'άγρια που χάρη του χρωστάνε
να μου κρατήσουν συντροφιά και να παραφυλάνε.
Παρακαλεί και τ'άγρια, τα σπίτια ολόκλειστα.
Πουλιά της νύχτας τραγουδάν για να με νανουρίσουν
και την ψυχή, που ανοίγεται στον ύπνο, να κερδίσουν.
Και βλέπω όνειρα τρελά και τον ληστή Μπαμπάνη
να τουφεκάει τον ουρανό, να κλαίει στο Γκουνταμάνι.
Και βλέπω όνειρα τρελά, τα σπίτια ολόκλειστα...
9.Ερώτηση κρισέως
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ρώτησα τον σκύλο μου το Ρίβα άμα νιώθει
Έλληνας αυτόχθονας ή κάτι σχετικό.
Εκείνος χασμουρήθηκε, επέστρεψε στον ύπνο
κι η ανάσα του ήταν όμορφη σαν κύμα στο γιαλό.
Εό! Γαμώ το φασισμό
Γυρνώ στην άγρια ροδιά και την ρωτώ τα ίδια
αν Έλληνας αισθάνεται λουσμένη από το φως.
"Πήρα σκυτάλη για ζωή,για θάνατο σκυτάλη"
μου απαντάει ο κόκκινος στα κλώνια της ανθός.
Εό! Σαπίλα ο φασισμός
Φορώ το μαγικό σκουφί, π'αόρατο με κάνει
γλιστρώ απ'το σεντονάκι της να φύγω στα κρυφά.
Σκοτάδι είναι, παγωνιά, στα σπίτια όλοι κοιμούνται
μ'από τις γρίλιες όνειρα βγαίνουν και συναντιούνται
Σκοτάδι είναι, παγωνιά, τα σπίτια ολόκλειστα.
Την πόλη αφήνω πίσω μου ξάγρυπνος κι αναμμένος
απ'το γεφύρι του Ξηριά περνώ αλλοπαρμένος
και φτάνω πάνω στο βουνό, ψηλά στο Γκουνταμάνι.
Ομίχλη έχει, νότισαν τα γένια του Μπαμπάνη.
και φτάνω πάνω στο βουνό, τα σπίτια ολόκλειστα.
Με καλοδέχθη το βουνό, μου φτιάχνει προσκεφάλι
με κάπαρη, με ρίγανη, με μέντα και θυμάρι.
Παρακαλεί και τ'άγρια που χάρη του χρωστάνε
να μου κρατήσουν συντροφιά και να παραφυλάνε.
Παρακαλεί και τ'άγρια, τα σπίτια ολόκλειστα.
Πουλιά της νύχτας τραγουδάν για να με νανουρίσουν
και την ψυχή, που ανοίγεται στον ύπνο, να κερδίσουν.
Και βλέπω όνειρα τρελά και τον ληστή Μπαμπάνη
να τουφεκάει τον ουρανό, να κλαίει στο Γκουνταμάνι.
Και βλέπω όνειρα τρελά, τα σπίτια ολόκλειστα...
9.Ερώτηση κρισέως
Στίχοι:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ρώτησα τον σκύλο μου το Ρίβα άμα νιώθει
Έλληνας αυτόχθονας ή κάτι σχετικό.
Εκείνος χασμουρήθηκε, επέστρεψε στον ύπνο
κι η ανάσα του ήταν όμορφη σαν κύμα στο γιαλό.
Εό! Γαμώ το φασισμό
Γυρνώ στην άγρια ροδιά και την ρωτώ τα ίδια
αν Έλληνας αισθάνεται λουσμένη από το φως.
"Πήρα σκυτάλη για ζωή,για θάνατο σκυτάλη"
μου απαντάει ο κόκκινος στα κλώνια της ανθός.
Εό! Σαπίλα ο φασισμός
10.Simoun
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ψέλνει στη Σιμωνόπετρα κι ακούγεται στον Άδη
μα οι τρομαγμένοι κάνουνε πως τάχα δεν ακούν.
Κλέβει το χνούδι απ'τα παιδιά, τα μονοπάτια σβήνει,
βαφτίζεται στην έρημο και γίνεται Σιμούν.
Στέλνει καράβια στο γκρεμό,
τον ίσκιο ξεθωριάζει,
κάνει κι εμένα φρύγανο,
μα εμένα δε με νοιάζει.
Με το 'να χέρι στη χαρά και τ' άλλο στην ομίχλη,
δεμένο με γλεντήσανε τα λαίμαργα πουλιά.
Γυρεύω την πανσέληνο να πέσει στο πηγάδι,
να κοιταχτώ, να θυμηθώ πως ήμουνα παλιά.
Να θυμηθώ, να ξεχαστώ
να γίνω ερυθρελάτη
οι ρίζες μου στον ουρανό,
τα φύλλα στο κρεβάτι.
Να βρω κι εσάς αδέρφια μου, που 'χετε ξεθυμάνει,
το φόβο και την ομορφιά να βάλουμε μαζί.
Να πλύνουμε με το κρασί τα νυσταγμένα μάτια
κι ύστερα να σαλπάρουμε στη θάλασσα πεζοί.
Και τα παρτάλια οι σκέψεις μας,
πειρατική σημαία.
Όλα στραβά γινήκανε
και όλα είν' ωραία.
11.Φέγγαρος
12.Τα τραγούδια που έγραψα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δεν θέλω τα τραγούδια που έγραψα
ν' ανάβουν αναπτήρες
Θα ήθελα να σκίζουν τα μέτωπα
ν' ανοίγουνε κρατήρες
Κάτω απ' τη γλώσσα
σκυλιά δεμένα
χιλιάδες λέξεις
Δε θα σ' αντέξω
δε θα μ' αντέξεις
ανώδυνα
Τα λόγια τα σαράκια κι οι νότες μου
εμένα σκάβουν πρώτο
Δεν ήρθα για να βλέπω τα κάλη μου
να γλύφουνε το χρόνο
Ανάξιος αν είμαι, να μου δοθούν
της λήθης τα ελέη
Στα κέρατα του ταύρου γεννήθηκα
αυτό μπορεί να φταίει
Συμμετοχές σε δ
Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρα '82 1982.
Διαίρεση - Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Ζωή λαθραία - Λιζέτα Καλημέρη.
Όσα σου μοιάζουν - Σοφία Παπάζογλου.
Τα μυστικά του κήπου - Νίκος Κυπουργός.
Το μαντήλι της νεράιδας - Φένια Παπαδόδημα.
Ο φύλακας κι ο βασιλιάς - Σωκράτης Μάλαμας.
Κύκλος - Σωκράτης Μάλαμας.
Ένα - Σωκράτης Μάλαμας.
http://thanasis-papakonstantinou.blogspot.com/2011/11/blog-post_8144.html
