Στην Ανδρομέδα και στη Γη

...συνεχίζουμε την παρουσίαση της δισκογραφίας του Θανάση με το δεύτερο προσωπικό του δίσκο..

"Στην Ανδρομέδα και στη Γη"




1.Ανδρομέδα



Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Φωνητικά - Β φωνές: Σωκράτης Μάλαμας


Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.

Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.

Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.

Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.

Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.


2.Πλάνα ξενιτιά







Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά


Κόβω τη θάλασσα στα δυο
κι ανοίγω μονοπάτι
στην αγκαλιά μου να 'ρθεις ξανά
απ' το βυθό του χάρτη

Να σταματήσεις τις ψευτιές
πως θέλεις να γυρίσεις
μα δήθεν πως ο Κύκλωπας
προβάλλει αντιρήσεις

Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο

Να περιμένω άδικα
ξεθώριασε η μνήμη
αυτή η πλάνα ξενιτιά
πόσους δεν καταπίνει


3.Άστρο του πρωινού

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου


Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!

Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!

Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!

Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!

Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!

4.Του κάτω κόσμου οι φυλακές

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας


Βρ' αμάν, αμάν, αμάν!
Του κάτω κόσμου οι φυλακές
δεν είν' αρματωμένες
με αμπάρες και με σιδεριές
και "βουβαλό" στην πόρτα.

Βρ' αμάν, αμάν αμάν!
Ορθάνοιχτα είναι τα κελιά
αλλά ψυχή δε φεύγει
γαιτί εύκολα ξεχάσανε
του πάνω κόσμου οι "ωραίοι".

Βρ' αμάν, αμάν, αμάν!

5.Κάτω απ΄το μαξιλάρι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Κάτω απ' το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά
πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,
να σε μπάζουνε σε κήπο
με μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς
με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει
για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό,
να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,
που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη
που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα
πρόσωπα λησμονημένα,
άδεια και χλωμά
από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι
στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ.
Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι
κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές
Ήλιε μου τώρα βγες!

6.Νυχτέρι





Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Σε τούτο το νυχτέρι
η Σανκάρ κι η Μπαλιστρέρι
μου κρατάνε συντροφιά.
Κι η νύχτα η κοροϊδεύτρα
κράζει και λαλεί
πάλι νταλγκάδες το παιδί.

Αρχέγονες οι μνήμες,
τα παπούτσια φαγωμένα
απ' τις κοκκινόπετρες.
Στην ξενιτιά δεν πήγα
ούτ' αρρώστησα
μα το κλαρίνο με τρυπά.

Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού.

7.Η βέρα

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας


Καθόμουνα στον καφενέ, αμάν, αμάν,
κι έβλεπα τα μανάρια
να περπατούν καμαρωτά, αμάν, αμάν
και να μοσχοβολάνε.

ΧΟΡΟΣ: "Κι όσο το μάτι θόλωνε,
η βέρα που φορούσε
γαντζώνονταν στο δάχτυλο
και τον πετροβολούσε"

Μέταλλο σε βαρέθηκα, αμάν αμάν,
βάρυνες με τα χρόνια.
Σε βγάζω από πάνω μου, αμάν, αμάν,
και σε πετώ στο κύμα.

ΧΟΡΟΣ: "Περνούσε ψάρι νηστικό
και άρπαξε τη βέρα
Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός
άκου, φτωχό και μένα"

Το ψάρι ήταν άτυχο, βρ' αμάν, αμάν,
έπεσε σε τηγάνι
και βρέθηκε στο πιάτο μου, αμάν, αμάν,
ένα Σαββάτο βράδυ.

ΧΟΡΟΣ: "Τ' ανοίγει με τα χέρια του
και βρίσκει το μπελά του.
Πετιέται η βέρα κι έρχεται
ξανά στα δάχτυλά του"

8.Δέντρο μοναχό

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά


Ποιος είδε δέντρο μοναχό
να 'χει ριγμένα φύλλα,
ποιος είδε και τις αγκαλιές
πού 'δωσα και που πήρα.

Ποιος άκουσε τα βήματα
απ' του σκακιού το πιόνι,
ποιος άκουσε τον ίδρωτα
πού 'πεσε στο σεντόνι.

Έλα μορφή αγαπημένη,
έλα όπως παλιά,
με το αγκάθινο στεφάνι
πού 'χες πάντα πρόχειρα.

Ποιος λάτρεψε το άρωμα
απ' το βρεγμένο χώμα,
ποιος χαίρεται το αντάμωμα
με το δικό σου σώμα.

Ποιος άπλωσε τα χέρια του
να πιάσει τα όνειρά του,
ποιος άγγιξε τις ομορφιές
που πέρασαν μπροστά του.

Έλα μορφή αγαπημένη,
έλα όπως παλιά
με το αγκάθινο στεφάνι
που 'χες πάντα πρόχειρα.

9.Η τράτα

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Με μια τράτα ολόχρυση
με σουρωτήρι πάτο,
στο σκότος πλέει αβύθιστη
με πλήρωμα φευγάτο.

Αντί πανιά πουκάμισα
και για κουπιά τα χέρια,
ψαρεύει αναστεναγμούς
και τους πουλάει στ' αστέρια.

Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Βρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού.

Χιλιάδες μάτια την κοιτάν
καρδιές την προσκυνάνε,
κι όσοι παραλογίζονται
που πάει τη ρωτάνε.

Πηγαίνω μεσοπέλαγα
με τ' άλμπουρα της νίκης,
για να χτενίσω τα λυτά
μαλλιά της Βερενίκης

Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού

Φεγγάρι παλιοφέγγαρο
φεγγάρι μεταξένιο,
τη νύχτα κάνεις φωτεινή
κι εμένα αλλοπαρμένο.

Οι πρώτοι και καλύτεροι
σε ψάχναν στα ρυάκια,
κι εγώ από τη Λάρισα
σου στέλνω τραγουδάκια.

Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η σελήνη μας η κουρελού.


10.Οι καλογέροι





Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας


Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι,
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.

Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.

Γιατί είμαι αδύναμο σκαρί
και χάνω τη σειρά μου
όταν γυναίκα δαίμονας
περάσει από κοντά μου.

Η πίστη θέλει στήριγμα
θεό που να λατρεύει
και μοναστήρι πέτρινο
κελί σαν μαύρη απόχη
στρώμα από άγριο μαλλί
τα όνειρα να διώχνει.

Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.




11.Όσοι







Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Όσοι φυλάνε κλειδαριές
και τα κλειδιά γυρίζουν,
δεν έχουν φίλους καρδιακούς,
δεν έχουν προκοπή.
Γύρνουν τα βράδια φλυαροι,
απανωτά καπνίζουν
κι όταν στο στρώμα πέσουνε,
βουλιάζουν στη σιωπή.

Όσοι νομίζουν πως κρατάν
της γνώσης τα ευαγγέλια
και δίχως να τους ζητηθεί
τη γνώμη δίνουνε,
ξυπόλητοι βαδίζουν
στης ζωής τα μονοπάτια.
Αλλού 'ναι τα αληθινά
κι αλλού σκαλίζουνε.

Όσοι φοράν τα μαύρα τους
τα ρούχα για ν' αρέσουν,
κι απ' τον καθρέφτη φεύγουνε
με άλλον εαυτό,
θα βγουν στο προσκλητήριο
και θα τους αφαιρέσουν
το δίπλωμα, το όχημα
και το μυστήριο

12.Οι πότες της στρογγυλής τραπέζης

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας & Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Μελίνα Κανά ( Τερτσέτο )


Γύρω από τούτο το ακούραστο τραπέζι,
που το φαΐ και το πιοτό μας κουβαλά,
τη μέρα κλείσαμε αδυσώπητη μέρα,
με τα διλήμματά της και τις αναποδιές.
Α, βλέφαρα μολυβένια
α, και μάτια θολά!

Γεια σας πότες της στρογγυλής τραπέζης,
που τα σαρκία σας η μέθη κυβερνά.
Ας είναι μια φορά τίποτα να μην πούμε,
τον ψίθυρο των άστρων έπιασε η γκλάβα μου.
Α, αρμονία και χάος!
Πάλι στα ίδια γυρνώ...