Τα ζωντανά

Τα ζωντανά-1o μέρος

1.Αγρύπνια






Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου



Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!

Δίχως, μια στάλα στοργή,

σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις

την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.

Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,

βροχερή σαν Κυριακή,

ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,

χιμάς και γλείφεις σαν το σκυλί.

Δεν αγαπάς!Αφήνεις τους ψύλλους σου,

τους ήχους που φτάνουν από μακριά,

αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,

που αλέθεις των εκλεκτών το "ωσαννά".

Αγρύπνια της κόλασης κήτος,

είναι το φιλί σου φωτιά.

Αφήνει μια γεύση από σίδερο,

που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.


2.Σαμπάχ







Στίχοι - Μουσική - Παπακωνσταντινου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος
από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημενος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.

Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.

Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι απ' το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσε




3.Στη φωτιά

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα


Δροσοσταλίδα το πρωί
το μεσημέρι λάμια
και παραγιός τ' απόβραδο
που φεύγει απ' τη δουλειά.
Τη νύχτα σιτοκαλαμιά
που σπίρτο την ανάβει.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!

Ματιά που κάπου σκάλωσε,
βήμα που γρηγορεύει,
δρυοκολάπτης που ξανά
το θώρακα τρυπά.
Χαρά που φεύγει στα ψηλά,
θυμός που πέφτει κάτω.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στη φωτιά!

Μικράκι που πελάγωσε,
ντροπή που γυροφέρνει,
του λόφου αλεπότρυπα
με δώδεκα στοές.
Γιορτή που δεν τιμήθηκε,
ηφαίστειο που κοιμάται.
- Πες μας, πού πας;
- Μέσα στις φωτιές!

4.Ούτε τριγμός ούτε λυγμός








Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
-πες μου ποιος δεν το ξέρει-
τρύπες ανοίγουνε στη γη
κρυστάλλινοι αρουραίοι.

Κάνουν την πέτρα κόσκινο
-πες μου αν δεν είναι αλήθεια-
και χάνονται στα τρίσβαθα
στην πορφυρένια ψίχα.

Ούτε τριγμός, ούτε λυγμός
-πες μου πού είναι το ψέμα-
ούτε βαριά πατήματα
στο δρόμο για τα ξένα.

Μόνο σιωπή ασάλευτη,
-πες μου τι δεν ταιριάζει-
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει.



5.Ήμερος ύπνος



Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Μπάμπης Παπαδόπουλος - "λαϊκεδέλικα"
Στίχοι/Ποίηση: Χρήστος Μπράβος
Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μάρθα Φριτζήλα (προοίμιο)

Προοίμιο:

Μέσα στου νεκρού το μάτι

δέντρα βλέπω και πουλιά.*
____________________

Χιόνι, σεντόνι τρυφερό

για του φιδιού τον ύπνο.

Χιόνι και πένθιμο σκυλί,

βραχνός προφήτης.


Κι όμως το πιο γλυκό βιολί

το παίζει ο θάνατος.


Κοιτάς απ' το παράθυρο,

καπνίζουν τα πηγάδια.

Χιόνι κι ανάψαν τις φωτιές

στον κάτω κόσμο.


Κι όμως το πιο γλυκό βιολί

το παίζει ο θάνατος.


Ο κυνηγός στο πέρασμα

το σπίρτο πίνει.

Το λύκο που εχίμηξε

πίσω του δεν τον βλέπει.

* Στο Προοίμιο οι φωνές αυτοσχεδίασαν πάνω στην παραδοσιακή μελωδία: «Τι κακό 'κανα ο καημένος».


6.Ενύπνιο(ορχηστρικό)
















7.Να βγαίνεις απ'το όνειρο

Στίχοι: Γιάννης Ζαρκάδης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Να βγαίνεις απ' το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.

Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.

Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!

Να λείπει απάνω ο ουρανός.

8.Σ'αφήνω γειά

Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Σ' αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου

και σεις αγαπημένες αδελφούλες.

9.Rua da bella vista

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα


Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή·
-ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.

Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.

Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
«Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».

Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.



10.Τειρεσίας

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Άλλες ερμηνείες:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά

Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν
μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη

Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί

Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς







Τα ζωντανά-2o μέρος


1.Α.Μάνθος






Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμο του Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως:

Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε «σταθήτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας» και απαντησάντων «κλάσε μας τ' αρχίδια», απέδρασαν...

***Παρατήρηση: Το «σελαγισούζης» πρέπει να προέρχεται από τη λέξη σέλας, που σημαίνει (φεγγοβολή, ακτινοβολία)>Χαχαχα!!

Στίχοι: Χρήστος Μπράβος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


"Όπου, στα 1923 ο επικυρηγμένος Θωμάς Γκαντάρας
ο ληστής, αποφασίζει να φωτογραφηθεί..."

Ο φωτογράφος των Τρικάλων Α. Μάνθος
έπαιρνε νύχτα τα στενά γυρνώντας σπίτι του
τους γάμους θα σκεφτότανε αλλά και τους θανάτους
που εκράτησε παντοτινά στο ακριβό χαρτί

Μα πιο πολύ θυμότανε το βράδυ του Αυγούστου
που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε για του δικαίου τον ύπνο
κλέφτης μην έρθει κι έπεσε όπως κάθε φορά

Μήτε που άκουσε σκυλί, θυρόφυλλο να τρίζει
και απ' το φεγγίτη της σκεπής τον είδε να γλιστρά
από την άκρη Άγγελος, στα δόντια το μαχαίρι
Άγγελος, Εξάγγελος, μας ήρθε από μακριά

2.Κάλαντα

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου & Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )

Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα


« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.

Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.

Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,

το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.

Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;

Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,

πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες

που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».





3.Όνειρο

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τράβηξα δειλά-δειλά
της κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδα.



Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.



Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι

μοιρίζανε παλάμες.




Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Tζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.



Κι έτσι όπως χάζευα
ντερβισάδες, μπεκτασήδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.



Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτίλα
να σου χαλάνε το όνειρο
και συ να τους αφήνεις.



Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.

4.Παλιά πληγή

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου

Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν
ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν

Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια

Μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου
μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυα μου

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι να αγκαλιάσω
βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω

Αγαπημένα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια






6.Οι γριές

Οι γριές

Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Άλλες ερμηνείες:
Μάρθα Φριντζήλα


Καλή γριά μου γίνε,
γίνε κοριτσάκι
και στα αγριολίβαδα
τρέξε να κρυφτείς.

Ήλιος πυρπολητής
κι ανάλαφρο αεράκι
μαζί σου παίζουν
το παιχνίδι της ζωής.

Αλλιώς τα περιμέναμε
κι αλλιώς μας ήρθαν,
λένε αναστενάζοντας
στον τόπο μου οι γριές.

Σέρνουν βαρύ σταυρό
και όταν αποθάνουν
τον κόβουν ξύλα οι
γείτονες κι ανάβουνε
φωτιές...



6.Βάλε κρασί (ορχηστρικό)

Ορχηστρική εκτέλεση...!



7.Έρημα κορμιά







Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Έρημα κορμιά του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια
έρημα κορμιά αποταμιευτήρες
γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες

Έρημια κορμιά καμμένες εκκλησίες
καφτάνια της ψυχής αρχαίες αμαρτίες
έρημα κορμιά μελτέμια και θρακιάδες
άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες

Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα
κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα



8.Βάρκα μου μπογιατισμένη






Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:
Μάρθα Φριντζήλα


Όταν προβάλλεις στη Φωκιά
και μου κουνάς το χέρι
μου φαίνεσαι σαν άγγελος
με το σπαθί στο χέρι.

Παναγιά μου, Παναγιά μου
παρηγόρα την καρδιά μου.

Βλέπω τον κάμπο πράσινο
και την καρδιά μου μαύρη
κι όποιος μου τηνε εμαύρισεν
απ' το Θεό να το βρει.

Βάρκα μου μπογιατισμένη
στα καπόνια κρεμασμένη.

Όποιος 'γαπήσει ορφανή
και τηνε απαρατήσει
τα παντελόνια που φορεί
να πάει να τα ξεσκίσει.

Παναγιά μου, παρηγόρα
τα ξενάκια που 'ρθαν τώρα.

9.Άστρο του πρωινού

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου


Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
άστρο του πρωινού!

Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού!

Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού!

Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωινού!

Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωινού!









10.The guns of Brixton

Στίχοι-Μουσική:The Clash
Πρώτη εκτέλεση: The Clash (Paul Simonon),
Διασκευή: Giorgos Bandoek-Λαικεδέλικα


When they kick out your front door
How you gonna come?
With your hands on your head
Or on the trigger of your gun

When the law break in
How you gonna go?
Shot down on the pavement
Or waiting in death row

You can crush us
You can bruise us
But you'll have to answer to
Oh, Guns of Brixton

The money feels good
And your life you like it well
But surely your time will come
As in heaven, as in hell

You see, he feels like Ivan
Born under the Brixton sun
His game is called survivin'
At the end of the harder they come

You know it means no mercy
They caught him with a gun
No need for the Black Maria
Goodbye to the Brixton sun

You can crush us
You can bruise us
And even shoot us
But oh- the guns of Brixton